Vernoemd naar de oprichter van het merk bevindt de Opel Adam zich in een select gezelschap. Een ander model dat de naam van de grondlegger van het merk draagt is de Ferrari Enzo. Zo extreem als die auto is de nieuwste Opel niet, maar het is wel een behoorlijke ommezwaai voor het Duitse merk. Niet langer zijn basiswaarden als praktisch en doorsnee aan de orde. Het is nu vooral belangrijk dat de auto een jonger publiek aantrekt die op dit moment nog een Fiat 500 of Mini kiest. Met een hip uiterlijk en een breed scala aan mogelijkheden om de auto geheel te individualiseren is hij al op de goede weg. Of de auto ook echt de kwaliteiten heeft om Mini- en 500-rijders te overtuigen vinden we uit tijdens een weekje sturen met de jongste telg uit Russelheim.
Vergeet de saaie, dertien in een dozijn Opels van weleer. Hoewel gezegd moet worden dat het merk met de huidige Astra en Insignia opvallende en fraaie ontwerpen op de straat heeft gezet, was de mogelijkheid tot een verregaande aanpassing van de auto naar eigen smaak - à la Mini - er nog niet. Met één blik op 'onze' Adam is duidelijk dat wat je smaak ook is, je het kunt aanvinken op de optielijst. Zo is de auto voorzien van een zwart dak en zijn diverse onderdelen in een felle groene lak gehuld. Is dat niet wat je mooi vindt, dan heeft Opel een ontelbaar aantal andere combinaties waar je uit kunt kiezen.
In het ontwerp zijn diverse elementen uit andere auto's herkenbaar. Zo zorgt de daklijn en de korte overhang vóór en achter ervoor dat er gelijkenis is met Fiats 500. Toch is de Adam niet een kopie van die auto. Met de bijzondere lijn over de zijkant, de lijnvoering op het portier en achterspatbord en de originele neus is het een onderscheidende auto die zorgt voor pijnlijke nekken van belangstellende mensen. Of de auto geslaagd is, ligt voornamelijk aan hoe hij is uitgevoerd. Met een andere kleur en een andere grootte of kleur van velg heeft de auto al een totaal andere look.
Niet alleen van buiten is de Adam compleet anders dan we van Opel gewend zijn, ook het interieur is totaal verschillend. Hoewel de felgroene kleur op het dashboard, de deuren en de binnenspiegel smaakgevoelig is, geeft het het binnenste wel een hoop vrolijkheid. Vrolijk word je ook van de zeer fraaie klokken, het touchscreen en het fijne stuurtje. De interieurdesigners zijn overduidelijk niet over één nacht ijs gegaan en hebben een fraai staaltje werk afgeleverd. Verder is er aandacht besteed aan de stoelen, waardoor zelfs lange mensen een fijne zitpositie kunnen instellen en ook na een lange rit nog fris en fruitig uitstappen.
Tot en met de voorstoelen kunnen we in het interieur geen negatieve zaken ontdekken. Daarachter is het echter een ander verhaal. Omdat de Adam een compacte auto is en je voorin ruim kunt zitten, is er op de achterbank geen ruimte meer. Zet de stoelen voorin in de achterste positie - wat nodig is als je één meter tachtig of langer bent - en je krijgt met moeite een hand tussen de stoel en de achterbank. Enkel kleine kinderen kunnen zo plaats nemen achterin. Natuurlijk kan de bijrijdersstoel naar voren geschoven worden, maar ruim wordt het nooit achterin. Ook de bagageruimte is aan de krappe kant en is bovendien lastig te bereiken door de hoge tildrempel.
Als je de concurrentie wil aangaan met auto's als de 500 en de Mini, dan is enkel een leuk smoeltje niet voldoende. Beide auto's staan er om bekend bovengemiddeld goed te rijden, waarbij vooral de Mini een echte bochtenridder is. Dat ze bij Opel wel weten hoe ze een auto moeten bouwen die niet alleen strak stuurt, maar ook als een blok op de weg ligt, bleek al uit de Astra OPC die we vorig jaar reden. Met de Adam voegen de Duitsers een nieuw lid aan deze familie toe. Hoewel nog niet helemaal zo goed als de Mini, komt de Adam heel dicht in de buurt van het stuur- en rijgedrag van de Brit.
Helaas is er nog geen kleine turbomotor beschikbaar voor de Adam en is de auto daarom voorzien van een atmosferische 1.2 of - in ons geval - een 1.4 met 100pk. Buiten dat deze motor niet zo zuinig is als een vergelijkbaar turboblokje en daarom ook niet in aanmerking komt voor een lage bijtelling, hebben we geen moment iets gemist. Vanaf lage toerentallen hangt het motortje lekker aan het gas en reageert hij snel en soepel. Hoewel hij niet supersnel is, heb je - mede door de fijne brom uit de uitlaat - wel het gevoel rap door het verkeer te gaan. Op de snelweg en dan met name op hogere snelheden is de fut er wel uit en maakt de motor teveel toeren om echt comfortabel te cruisen. Het ontbreken van een zesde versnelling is hier debet aan. Toevoeging van een extra versnelling zal niet alleen het comfort verhogen, het zal tevens het verbruik doen dalen tot een waarde die beter is dan de 6,3 liter per 100 kilometer die wij haalden.
Of de Adam een eerlijke strijd kan aangaan met zijn concurrenten hangt af van een aantal factoren. Zo speelt design van zowel het interieur als het exterieur een grote rol en moeten de rijeigenschappen in orde zijn. In deze zaken heeft Opel de zaakjes goed voor elkaar en weet de Adam zich te onderscheiden van de massa. Qua binnenruimte is de Adam tweeslachtig. Voorin zit je vorstelijk door de ruimte en de goed ondersteunende stoelen, maar op de achterbank is té weinig plek en ook de bagageruimte houdt niet over qua inhoud en bruikbaarheid. Last but en zeker not least is er nog de prijs. Goedkoop is de Adam niet, met een vanafprijs van 12.495 voor de 1.2 met 68pk. Verlang je de 1.4 met 100 pk, dan vergt dat minimaal een investering van 16 mille. Kleed je de auto aan zoals wij hem reden, dan moet je al 19.000 euro afrekenen. Veel geld voor een kleine auto, die echter wel voldoende kwaliteiten biedt om deze prijs te rechtvaardigen. Zoek je een praktische auto, waarbij regelmatig mensen op de achterbank plaatsnemen? Laat dan de Adam staan en ga voor de Corsa of de Agila. Voor degene die een strak sturend, hip autootje wil rijden is de Adam een goede keuze.