Vraag de gemiddelde Nederlander of ze het merk SsangYong kennen en het merendeel zal niet weten waar je het over hebt. Het overige deel denkt direct aan de, op z'n zachtst gezegd, bijzonder vormgegeven modellen van de afgelopen vijftien jaar, zoals de Rodius en de door ons eerder geteste Actyon. Bij het zien van de nieuwe Korando verdwijnt dat negatieve beeld als sneeuw voor de zon. Het gaat echter niet alleen om de looks, maar vooral om het rijden. Tijd dus om met de Koreaan op op pad te gaan.
SsangYong heeft tijdens de ontwikkeling van de nieuwe Korando goed gekeken naar de wensen en eisen, maar vooral ook naar de smaak, van de Europese autokopers. Voor het design is niemand minder dan Giugiaro aangetrokken. Hij heeft een auto getekend met mooie vloeiende lijnen en een strakke, stoer ogende neus. Van oudsher werd een SsangYong vooral verkocht voor gebruik als terreinbeul of als trekauto. De vraag is of het Koreaanse merk deze waarden overboord heeft gegooid om nieuwe klanten te trekken die in de markt zijn voor een modieuze midi-SUV. Klanten die tegenwoordig een ruime keuze hebben uit modellen als de Kia Sportage, de Hyundai ix35 en de Toyota RAV4. De concurrentie is niet mals, waardoor alleen een gunstige prijsstelling niet voldoende is om nieuwe klanten te trekken. Wij reden de meest luxe versie van de Korando, de Sapphire, die van buiten te onderscheiden is van de minder bedeelde uitvoeringen door de fraaie, donker gekleurde 18 inch velgen, de getinte achterruiten en zilverkleurige dakrails. Samen met de eerder genoemde luxe in het interieur en metallic lak als enige optie staat er een behoorlijk volle auto voor net geen 39 mille. Een inbouwnavigatiesysteem is niet leverbaar. De importeur geeft aan bezig te zijn met een oplossing voor dit probleem, gezien de concurrentie wel inbouwsystemen levert.
Bij het instappen in de Korando D20T, zoals hij voluit heet, is duidelijk dat SsangYong aandacht heeft geschonken aan het design van het binnenste. Het dashboard heeft een aangenaam design en de ergonomie is dik in orde. Helaas is de kwaliteit van de gebruikte materialen echter matig. De kunststoffen op het dashboard en in de deurbekleding zijn keihard en geven het interieur een goedkope uitstraling. Pluspunten van het interieur zijn bijvoorbeeld dat na gebruik in het terrein het interieur eenvoudig schoon te maken is en dat rammels en kraakjes zo goed als afwezig zijn. Enkel de bagageruimteafdekking maakt een ietwat rammelend geluid. Voor de bestuurder en passagiers is er meer dan voldoende leefruimte. Qua kofferruimte is de Korando niet overdreven groot, maar wel toereikend voor de bagage van vijf personen. De achterbankleuning is meer rechtop te zetten voor net wat meer volume geheel achterin. Ook is de achterbank, in delen (60/40), neerklapbaar waardoor er een geheel vlakke laadvloer ontstaat. Niet alleen onder de vloer van de kofferruimte, maar ook in het interieur zijn opbergvakken in ruime mate aanwezig. Zo is er uiteraard een dashboardkastje, maar ook aflegruimte voor de versnellingspook, een opbergbak onder de middenarmsteun vóór en een afsluitbaar bakje boven op het dashboard. Opvallend is de, door een klepje af te sluiten, aflegruimte onder in het dashboard, waar je telefoon of iets dergelijks opgeborgen kan worden.
Qua rijden merk je dat SsangYong de basiswaarden niet overboord heeft willen gooien, maar dat het ook een groter publiek wil bereiken. De auto is soepel - niet te zacht geveerd - en het sturen gaat licht. Voor een SUV maakt het niet uit dat hij niet stuurt als een sportauto, maar de Korando stuurt té vaag. Je hebt geen idee wat er onder de wielen gebeurt en het is moeilijk in te schatten hoeveel stuuruitslag je moet genereren om een strakke bocht te maken. Een voordeel van dit nadeel is de wendbaarheid en kleine draaicirkel. Vooral offroad is het prettig om niet alles te voelen wat er onder de wielen gebeurt, zodat het stuur niet bij elke oneffenheid van het pad uit je handen vliegt. De nieuwe Korando hierdoor goed geschikt voor gebruik als terreinauto. Buiten de gebaande paden schakelt de auto zelf de vierwielaandrijving in en mocht het nodig zijn, dan kun je de aandrijflijn "locken" op een 50/50-verdeling tussen de voor- en achteras. Hierdoor heb je (bijna) altijd grip genoeg om je mannetje te staan op modderige zandpaden en op steile heuvels.
Ondanks dat de Korando weinig inspirerend stuurt, is het weggedrag wel goed. De auto ligt als een blok op de weg en is door de soepele vering, de sterke tweeliter dieselmotor (175pk) en de prettig schakelende zesversnellingsbak, een echte reisauto. Dit wordt extra onderstreept door de in overvloed aanwezige luxe zoals stoelverwarming voor én achter, leren bekleding, cruisecontrol, USB- en Ipod-aansluiting voor het audiosysteem, bluetooth, bediening op het stuurwiel van de audio, de cruisecontrol en uiteraard ontbreekt automatische airconditioning niet. De stoelen en achterbank zitten als gegoten en zijn prettig stevig. Bij het starten hoor je duidelijk het typische nagelen van de dieselmotor. Is de motor op temperatuur, dan verdwijnt het geluid naar de achtergrond. Enkel bij accelereren is het geluid nog zachtjes, maar niet hinderlijk, te horen. Het verbruik ligt met 7.7 liter per honderd kilometer hoger dan de fabrieksopgave van 6.4 liter, maar is toch acceptabel voor een auto met vierwielaandrijving en een totaalgewicht van ruim 1.700 kilo.
De SsangYong Korando is een verrassende verschijning met een krachtige motor, een prettige aandrijflijn en voorzien van allerlei luxe. De verbeterpunten zijn de té sterk bekrachtigde stuurinrichting, de matige kwaliteit van het de gebruikte materialen in het interieur en de nagelende dieselmotor bij een koude start. Toch is SsangYong op de goede weg. Als het design zo goed blijft als bij de nieuwe Korando en de kwaliteitsmissers worden aangepakt, dan kan SsangYong zomaar een rooskleurige toekomst tegemoet gaan.