Hyundai ix20 1.4i Blue i-Vision
Tijden veranderen
Tijden veranderen. Ook Hyundai heeft in het net voorbije decennium een behoorlijke verandering doorgemaakt. Van producent van goedkope, eenvoudige en een tikkeltje saaie auto's tien jaar geleden, heeft het merk in kwalitatief opzicht behoorlijke sprongen gemaakt en begint het een eigen gezicht te ontwikkelen. Desondanks moet de prijs nog steeds garant staan voor een goede prijs/kwaliteit-verhouding. In de ix-lijn komt nu ook een scherp gelijnde, compacte MPV, de ix20. Is dit weer een ijkpunt voor het merk Hyundai?
Concessies
De vraag naar budgetmerken is de afgelopen jaren fors gestegen, maar hierbij willen de meeste mensen eigenlijk geen concessies doen. Integendeel. Om die reden heeft het Koreaanse merk met de ix20 een heel complete auto neergezet. Een decennium eerder zou het ondenkbaar zijn geweest dat een auto als deze cruise control, climate control, stuurwielbediening allemaal aan boord zou hebben. En als je dan bedenkt dat het in andere uitvoeringen nog uitgebreid kan worden met een panoramadak, parkeersensoren, lederen bekleding en een navigatiesysteem, dan denkt niemand nog aan het 'oude Hyundai'. Bij een dergelijke uitrusting, worden automatisch de verwachtingen met betrekking tot materiaalgebruik en afwerking anders. En daar voldoet de ix20 ruimschoots aan, want dat is allemaal dik voor elkaar. Als je al wat moet opmerken, dan gaat het over de glanzende, pikzwarte stengels achter het stuur, die qua look and feel achterblijven bij de rest. En als dat het eerste is wat boven komt borrelen, dan spreekt dat alleen maar voor het geheel.
Ruimtewonder
Het ontwerp van het interieur is op bepaalde punten wat excentriek. Te prijzen valt de durf om te werken met ongebruikelijke vormen en opstellingen, maar het kan soms wat druk overkomen of in de bediening minder intuïtief werken. Bij een MPV - in welke maat dan ook - is het natuurlijk vooral belangrijk hoe het zit met de binnenruimte en zitpositie. Qua ruimte zit het wel snor. Zowel voor- als achterin is er sowieso voldoende hoofdruimte en de beenruimte hangt een beetje af van de positie van de voorstoel en de achterbank. Met een niet al te lange bestuurder en de achterbank in de achterste positie komen je knieën niet eens in contact met de voorstoel, maar deze ruimte wordt behoorlijk teruggebracht met een lange bestuurder en een volledige benutting van de bagageruimte. Al is het natuurlijk de vraag hoe vaak je vier grote volwassenen mee zal nemen en daarbij ook de extra kofferruimte volledig nodig hebt. Een afweging die ieder voor zich kan maken. Qua zitpositie doet de ix20 het heel behoorlijk, maar verwacht geen ergonomisch mirakel. Door de hoge positie zit je wel vrij snel prettig, maar met name de verstelling kent zijn beperkingen.
Instapper
Autokenners zullen de verwantschappen met de Kia Venga kunnen duiden, maar zelfs een leek die zich in deze klasse heeft verdiept kan de overeenkomsten niet ontgaan. Hyundai heeft een jaar extra nodig gehad om zijn deel van de tweeling op de markt te zetten en waar dit aan de binnenzijde goed merkbaar is, zit het aan de buitenkant vooral in een ander smoeltje. Een smoeltje dat overigens wel goed in het scherpere lijnenspel van het nieuwe Hyundai past, zoals we dat ook bij de ix35 al zagen. Ook weer een teken dat Hyundai het grijze-muis-imago van zich af wil schudden. Het testexemplaar was voorzien van de lichtste krachtbron die verkrijgbaar is, maar is daarmee zeker niet ondergemotoriseerd. We verwachten zelfs dat deze 1.4 wel meer klanten zal trekken dan de sterkere en natuurlijk duurdere 1.6. De compacte Hyundai gaat soepel om met snelheidswisselingen in het stadsverkeer, maar kan ook prima hogere snelheden aan. Een groot nadeel daarbij is wel dat de windruis, maar vooral het motorgeluid, vervelende vormen aanneemt. Dit komt niet in de laatste plaats door het gebrek aan een zesde versnelling. Zo draai je bij een snelheid van 120 km/h al zo'n 3.800 toeren. De andere twee motoriseringen worden overigens wel met een zesbak geleverd.
Prettig in de omgang
Niet alleen het motorblok staat zijn mannetje, in zijn geheel rijdt de ix20 heel aangenaam. Verwacht geen spannend, messcherp rijgedrag - dat zou ook wel een hele ommezwaai zijn geweest - maar toch is de ix20 verrassend prettig in de omgang. De bediening is wat licht, maar wel nauwkeurig. Dit is gunstig voor de bestaande Hyundairijder, maar biedt ook perspectief voor nieuwe klanten die eerder afhaakten op dit aspect. Hetzelfde geldt voor het onderstel dat oneffenheden behoorlijk gladstrijkt, maar het wordt gelukkig niet dweilerig. Op hogere snelheden voelt de auto dan ook nog steeds stabiel en vertrouwd aan. Tot slot moeten we toch ook het blauwe imago van de ix20 nog bij de kop vatten. Waar je tegenwoordig haast bij moet betalen om géén blue of green op je kofferdeksel te krijgen, staan ook bijna alle versies van de ix20 als Blue in de prijslijsten. Bij deze 1.4 zou dat een gemiddeld verbruik van 5,6 liter per 100 kilometer moeten betekenen, waardoor de auto een aantrekkelijk B-label krijgt. Dat label blijft wel, maar het verbruik bleek moeilijk haalbaar, wat heet, we kwamen zelfs op een gemiddelde van 7 liter per 100 kilometer. Natuurlijk was de ijzige kou niet bevorderlijk in de testperiode, maar het verschil is toch aanzienlijk.
De bakens verzet
Maar het zou niet terecht zijn om het verhaal in mineur te eindigen, want dat is zeker niet de indruk die dit hippe karretje bij ons heeft achtergelaten. Hyundai heeft zich enkele jaren geleden al opnieuw uitgevonden toen ze met stoere SUV's op de markt kwamen, maar het heeft na enkele nette compacte wagens opnieuw de bakens verzet met deze kleine MPV. Een absolute value-for-money-auto, zonder dat dit minimalisme inhoudt. Alle luxe die je normaal gesproken kan wensen in een ruime auto als deze is geïnstalleerd, en dan nog ben je voor 17.500 euro klaar. In Nederland is Hyundai groeiende, in de Verenigde Staten schieten ze door het plafond en wij weten wel waarom...
- Ruimtelijk
- Nette rijeigenschappen
- Value for money
- Kan ergonomisch beter
- Rumoerig op snelheid
- Minder 'Blue' dan beloofd
