Kun je het nog herinneren? Jarenlang bleken MPV's mateloos populair, mede door de praktische binnenruimte en de geboden extra zitplaatsen. Maar de populariteit nam af, een afname die in een stroomversnelling raakte toen de ene na de andere grote SUV op de markt kwam. Met een stoerdere uitstraling en een zelfde aantal zitplaatsen werden MPV-rijders over de streep getrokken.
Niet zo gek, als je bedenkt dat de busjes bijna net zo duur waren en bovendien een truttiger imago hebben. Auto's als de Ford Galaxy en Volkswagen Sharan moesten het veld ruimen. Hetzelfde lot onderging de Seat Alhambra, maar net als bij Volkswagen heb je nu wel de kans om een zevenpersoons SUV aan te schaffen. Wij namen de Seat Tarraco mee voor een test, om te ontdekken of de grootste SUV van de Spanjaarden een waardig alternatief is.
Bij ons eerste rondje om de Tarraco zouden we de auto niet direct als Seat typeren. Dat is niet vreemd, aangezien de auto de nieuwe designtaal van het merk moet uitdragen. Van opzij gezien herken je de lijnen van een Tiguan Allspace, maar zeker de voor- en achterzijde hebben een geheel eigen karakter. De neus is agressief en robuust vormgegeven en maakt echt indruk als hij in je binnenspiegel verschijnt. De achterzijde is minstens zo kenmerkend, maar is smaakgevoeliger door de doorlopende achterlichten. Zelfs met de dikke tweeliter motor in het vooronder zijn de uitlaten weggestopt onder de achterbumper. Een contrasterende bodemplaat met twee rasters moeten de onzichtbaarheid compenseren.
Het groene Dark Camouflage staat de auto goed en het is dan ook niet gek dat Seat het de introductiekleur maakte. Het kleurenpalet bestaat naast wit, zwart en grijstinten ook nog uit een opvallende beige kleur en een helder blauwe metalliclak. De 20 inch wielen vullen de wielkasten goed en maken van de Tarraco een buitengewoon vlotte verschijning. Met de duurdere Xcellence-uitvoering profiteer je van chromen raamlijsten, dakrails in aluminiumoptiek en meegespoten bumperdelen. Designtrucjes die de SUV zeker goed staan.
Ook met het interieur is de Tarraco een voorbode van wat we bij andere modellen van het Spaanse merk mogen verwachten. We zien het nieuwe infotainment, een virtual cockpit en een berg luxe in de uit de kluiten gewassen SUV. De aankleding is sober voor een vlaggenschip, maar kwalitatief gezien hebben we niets te klagen. De materialen voelen goed aan en elk bedieningsknopje zit precies waar je het verwacht. Het is overduidelijk dat Seat's grootste niet teveel kopers bij Volkswagen mag wegsnoepen, want de uitstraling is minder hoogwaardig dan die van een Tiguan. Het steekt allemaal wel heel goed in elkaar, wat resulteert in een stille cabine.
De stoelen van de Tarraco zijn niet zo comfortabel als bij Volkswagen en ook Skoda heeft tegenwoordig betere zetels te bieden. Zo is het jammer dat de zitting van de voorstoelen niet is te verlengen en dat de wangen je niet zo stevig vastgrijpen. Op de achterbank vinden zelfs drie volwassenen een prima plek. Je kunt de rugleuning verstellen en de bank desgewenst naar achteren schuiven, zodat er nog meer ruimte ontstaat. Bovendien kunnen de achterpassagiers de klimaatinstellingen regelen en zijn de buitenste twee zitplaatsen optioneel voorzien van stoelverwarming. Om een lange rit nog aangenamer te maken, beschik je achterin over zowel een USB- als een 12V-aansluiting. Om het de achterpassagiers nog meer naar de zin te maken, zijn er tevens klaptafeltjes geplaatst. De kunststof tafeltjes voelen alleen wel een tikkeltje goedkoop aan.
Omdat we de Tarraco ook zien als de opvolger van de Alhambra, is het beschrijven van de twee achterste zitplaatsen net zo belangrijk. Het is daarom fijn dat de importeur de testauto van de optionele derde zitrij (945 euro) heeft voorzien, zodat we de achterbank naar voren kunnen schuiven en op de achterste stoeltjes plaats kunnen nemen. De toegang tot die stoeltjes is goed te noemen, zelfs een volwassene met gemiddeld postuur hoeft niet veel moeite te doen om op één van de twee zitjes terecht te komen. We zeggen expliciet zitjes, want op de derde zitrij houd je het als volwassene niet bijzonder lang uit. De zitting is dun en hard, terwijl de hoofd- en beenruimte ook niet overhoudt. Maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het bij de directe concurrentie niet veel beter gesteld is met het zitcomfort.
Voor jonge kinderen is het overigens een prima zitplek en dan komt de gemakkelijke toegang net zo goed van pas. Met de achterste stoelen in gebruik blijft er niet veel bagageruimte over. Wel is het handig dat de rolhoes in een compartiment onder de vloer kan worden opgeborgen, zodat die de bagage niet in de weg zit. Die bergruimte kun je overigens ook goed gebruiken voor kleinere, losse lading. In een oogwenk klap je de stoeltjes weg in de laadvloer en dan ontstaat er een bewonderenswaardige laadruimte van liefst 760 liter. Je kunt dus alle kanten op met de Seat. Als het je puur om de laadruimte te doen is, kun je de Tarraco als waardig opvolger van de Alhambra zien. Met zeven inzittenden is het meer inschikken dan voorheen, maar door de gemakkelijke toegang en het snelle instellen van de stoelen scoort de SUV toch nog een ruime voldoende.
We rijden de Tarraco als absolute topversie, voorzien van de tweeliter benzinemotor met 4Drive vierwielaandrijving. Door het binnen de perken gehouden leeggewicht weet de 190 pk sterke 2.0 TSI de Seat in acht seconden naar de 100 km/h te sleuren en bij 211 kilometer per uur houdt de auto het pas voor gezien. Het trekvermogen bedraagt maximaal 2.250 kg.
De puike prestaties worden nog eens extra benadrukt door de hoge zitpositie waarin je je bevindt. De grote wielen weten het rijcomfort slechts beperkt te beïnvloeden en hebben als voordeel dat de bijbehorende sloffen de Tarraco een prima wegligging geven. In bochten is het niet gauw te gek voor de grote zevenzitter, mede doordat het overhellen grotendeels wordt voorkomen. De auto stuurt ook lekker direct en geeft de bestuurder de feedback die we van het Spaanse merk gewend zijn.
Wat dat betreft wordt je meer bij het rijden betrokken dan bij de directe concurrentie, waar we bijvoorbeeld ook een Kia Sorento toe rekenen. De motor doet elke manoeuvre die je met de Tarraco maakt gemakkelijk aanvoelen. We zijn er dan ook van overtuigd dat je met de 150 pk sterke 1.5 TSI ook al een prima match hebt, omdat die door de ontbrekende vierwielaandrijving zo'n 170 kg minder weegt. Het is daarom erg jammer dat je die motorisering, net als de dieselmotor zonder 4Drive, niet met de DSG-automaat kunt configureren. Een automaat past namelijk bij het gerieflijke en toch ook sportieve karakter van de SUV.
Je wordt door Seat beperkt in het maken van keuzes. We noemden al de ontbrekende mogelijkheid van een automaat zónder vierwielaandrijving. Het maakt de auto in veel gevallen onnodig duur, want de Tarraco is met de 150 pk sterke benzine- of dieselmotor (respectievelijk 1.800 kg en 2.000 kg trekvermogen) al voldoende krachtig.
Ook in uitrustingsniveau 's is de keuze op dit moment beperkt tot twee opties: de Style en de duurdere Xcellence. Als Xcellence zit de Tarraco niet alleen veel uitgebreider in de spullen, het ontwerp van de Seat komt simpelweg veel beter uit de verf door de grotere wielen en chromen accenten. Voor de derde zitrij, het panoramisch schuifdak en veiligheidssystemen als dodehoekhulp en grootlichtassistentie dien je bij te betalen. Bij de testauto zijn alleen het lederen interieur en een standkachel niet aangevinkt, zelfs een elektrisch wegklapbare trekhaak is aan boord. Het maakt dat onder aan de rekening een niet misselijke 59.090 euro staat. Hoewel dat veel geld is, ga je bij de concurrentie met een vergelijkbare configuratie niet veel voordeliger uitkomen.
De Tarraco weet naast praktische bruikbaarheid ook veel rijcomfort te bieden en bovendien de bestuurder goed te betrekken bij het rijden. Waardige concurrentie vindt de Tarraco voornamelijk in de eigen Volkswagen Groep stal, waarbij de Seat een expressief en pakkend alternatief is.