Alfa-Romeo Giulia 2.9 V6 Quadrifoglio
Afscheid met een lach en een traan
Het merk Alfa Romeo moest zich opnieuw uitvinden na de samensmelting van FCA met Stellantis. Binnen de groep behoort het merk tot de premiumhoek en in dat segment ligt de nadruk op cross-overs en SUV's. Niet zo verwonderlijk dus dat de nieuwste Alfa's tot die categorie behoren. Hatchbacks als de MiTo en Giulietta zijn allang verdwenen en de volgende eliminatie zit eraan te komen: binnenkort stopt het merk met haar illustere sedan, de Giulia. Voor de aantallen speelt het model inmiddels geen rol meer, maar het is toch reden genoeg om nog één keer met deze mooie Alfa Romeo op stap te gaan. En al helemaal in de vorm waarin de auto oorspronkelijk ontworpen is; de Quadrifoglio.
In zijn gespierde gedaante zag de Giulia het levenslicht, om pas daarna naar minder krachtige uitvoeringen te worden veranderd. Moet je nog snel naar de showroom rennen om een Giulia te bestellen of gaan we niets missen aan dit uitzwaaiende model? (Carbon) spoiler alert: dat laatste is zeker niet het geval.
Mooi oud worden
Kijk alleen al naar het silhouet van deze gespierde sedan. De brede flanken, best korte overhang achter en de lange neus weten ook bijna tien jaar na de introductie nog te overtuigen. Vorig jaar vond er een subtiele facelift plaats, die de boel net iets meer op scherp zette. Vooral de neus toont nog agressiever met de drieledige led-indeling per koplamp. Zoals gezegd vormde de Quadrifoglio de basis voor het ontwerp van alle Giulia's en daarom komt het helemaal niet als dikdoenerij over dat deze variant flink meer spoilerwerk en luchtinlaten heeft. Een basis-Giulia ademt al sportiviteit en deze topversie gooit daar alleen een schep bovenop. Overigens is het allemaal functioneel, van de diffusor tot de luchthappen in de motorkap. Optioneel heeft de Quadrifoglio vier dikke uitlaten van Akrapovic,, de kosten bedragen 4.495 euro. Zowel de eindstukken van de uitlaten als de achterspoiler zijn van koolstofvezel, wat de achterzijde een exclusieve uitstraling geeft.
Het is nergens over de top en los van de uitlaten zou een leek waarschijnlijk niet eens zien dat dit een topversie met 520 pk is. De spetterende groene kleur weet de aandacht uiteraard wel op deze sportsedan te vestigen en wat ons betreft is dat aandacht die de Giulia verdient. Hier staat gewoon een heel gebalanceerd en aantrekkelijk ontwerp voor onze neus, dat door de jaren heen eigenlijk alleen maar mooier lijkt te worden.
Vergevingsgezind
Als we ons in de Sparco sportstoelen laten ploffen, kijken we uit op een interieur dat we inmiddels al goed kennen. Door de jaren heen veranderde er niet veel binnenin de Giulia en dat betekent dat je uitkijkt op wat verouderde knoppen voor de klimaatbediening en niet overal even mooi kunststof. De indeling is echter nog steeds top en op de bestuurder gericht. Bovendien beschik je over een fijn werkend multimediasysteem, dat zowel met een controller als touchscreen kan worden bediend. De afleesbaarheid is goed en er is lekker veel door de bestuurder zelf in te stellen. Specifiek voor de Quadrifoglio zijn er de koolstofvezel inlegstukken, die zowel het dashboard, deurpanelen als middenconsole verfraaien.
Nee, het is niet de geraffineerde afwerking van een BMW M3 of Mercedes AMG. Er zijn echt wel wat typische kwaaltjes: bij uitstappen in het donker blijft de auto pingelen dat de lampen aan staan, terwijl dit de coming home functie is die vanzelf uitschakelt als je de auto vergrendelt. Maar de Giulia maakt ons vergevingsgezind.
De bediening is namelijk prima en direct als je instapt bedien je de Giulia op de tast. Geen onnodige toeters en bellen en hinderlijke assistentiesystemen, dit is nog een auto van de oude stempel, waar de bestuurder volledige controle heeft. Voor de flinke vanafprijs van de Giulia Quadrifoglio mag je verwachten dat alle luxe aan comfort en multimedia aan boord zijn en dat is ook zo. Je kunt wel opteren voor de Sparco koolstofvezel sportstoelen, zoals deze in de testauto geplaatst zijn. Dat kost je 3.895 euro en los van dat we de uitstraling geweldig vinden, zouden we gewoon voor het standaard lederen interieur gaan. Op de lange afstand zijn die zetels comfortabeler en al grijpen ze je niet zo vast als de Sparco's, het blijven sportstoelen met een goede zijdelingse steun. Als bijkomende voordeel kunnen achterpassagiers hun voeten beter kwijt onder de voorstoelen, want bij de sportstoelen van de testauto is de ruimte achterin beperkt. Nu koop je de auto niet om z'n praktische gemak, maar we vinden de binnenruimte en kofferbak verder uitstekend geschikt voor dagelijks gebruik. Maar staat het rijgedrag dat ook toe? Tijd om dat uit te zoeken.
Ferrari-motor aan het werk
We kennen het riedeltje inmiddels wel: de sportauto van vandaag is lang niet meer zo uitgesproken agressief als pak 'm beet tien jaar geleden. Regels op het gebied van uitstoot en geluidsnormen deden motorgebrul en uitlaatgehuil verstommen. Geplaatste dempers en filters hebben nu eenmaal hun uitwerking op het geluid en de werking van een auto en dat is bij deze Giulia niet anders. Als je de auto start, klinkt de auto namelijk best beschaafd. Zelfs als je de sportuitlaat openzet, zal je niet snel burenruzie krijgen bij een vroege en koude start. Het geluid is overigens wel diep en de grommende brom van de zescilinder motor doet vermoeden dat het eenmaal op gang echt wel wat schreeuweriger wordt. Maar onbeschoft is het zeker niet.
Eenmaal op gang én zeker als je de Giulia in Dynamic zet, weet de auto zich goed te manifesteren. De motor is van oorsprong van Ferrari, al moet hij in deze toepassing twee cilinders missen. Toch herkennen we in de opbouw en vermogensbereik wel het karakter van een Italiaans raspaard, wat de Giulia Quadrifoglio dan ook met volle overtuiging is. Met twee turbo's en een flinke motorinhoud weet de 2.9 V6 al redelijk snel een flinke duw in de rug te geven. Zelfs relatief vroeg opschakelen of vanuit laag in de toeren optrekken kan de motor goed aan, zeker in de vierde versnelling. Het maakt even inhalen of schakellui rijden ook prima mogelijk, al krijg je natuurlijk de meeste beleving als je even een paar verzetten terugschakelt en dan accelereert. Je hoort de zuurstof aangezogen worden, waarna de auto ervandoor spurt. De fijne versnellingsbak van ZF helpt enorm bij de karakteropbouw van deze aandrijflijn. Bij zelf schakelen, met de fraaie flippers aan het stuur, laat de bak alle controle aan de bestuurder. Geen interventie of goedbedoelde terug- of opschakelingen, maar echt volledige autonomie.
Airmiles sparen
En laat je de bak al het werk doen, dan zal je de Alfa zelden betrappen op een smetje in schakelgedrag. Het is gewoon een ontzettend fijne combinatie, die gepaard gaat met een heel mooi motorgeluid zonder dat het overheersend wordt.
Maar eigenlijk maakt de Giulia de meeste indruk met zijn wegligging en bochtengedrag. De auto stuurt zo ontzettend fijn en gecontroleerd, ondanks het vele vermogen op de achterwielen. We hadden verwacht, zeker tijdens de eerste regenachtige testdagen, dat het best spannend zou zijn om met zo'n bak kracht om te gaan. Maar de 50/50 gewichtsverdeling, stijve carrosserie en banden die aan het asfalt lijken te kleven weten heel veel vertrouwen te wekken. Je kunt eenvoudig corrigeren en doseren, zodat je telkens volledige controle hebt. We vinden de remschijven wel net aan de kleine kant en zouden zelf (in plaats van de sportstoelen) voor de keramische remmenset gaan. Kost een berg duiten, maar dat is bij deze auto sowieso het geval.
Wie een spijkerharde en spartaanse sportauto verwacht, kan beter verder zoeken. Dit is een superdynamisch en communicatief raspaard, maar wel één die je met alle gemak en comfort dagelijks gebruikt. Bovendien spaar je dan ontzettend veel airmiles, want het fabrieksverbruik van 1 op 10 halen we bij lange na niet. Deze auto heeft eigenlijk alleen maar voordelen.
Weemoedig
Het testen van auto's stelt ons in staat om vele modellen van verschillende statuur te rijden. En af en toe kom je dan weer een auto tegen die iets verder grijpt naar het verleden en we merken dat dit steeds uitzonderlijker wordt.
De Giulia is zo'n auto die zich niet bemoeit met zijn bestuurder, maar dienstbaar zijn taken met verve vervult. We worden er best weemoedig van als we bedenken dat met het vertrek van de Giulia weer een 'gouwe ouwe' het toneel verlaat. Dit is zo'n auto die elke dag een lach op je gezicht tovert, die je zijn gebreken vergeeft en die rijden geen middel maar een doel op zich maakt.
Dit is een auto die niet voor veel mensen is weggelegd en in een tijd van elektrificatie en milieunormen van een uitstervend ras is. Dat maakt de auto iconisch en ons heel jaloers naar diegene die het gewoon aandurft om voor deze sportauto te gaan. Want we weten dat je daar geen spijt van krijgt.
- Tijdloos en krachtig ontwerp
- Fantastische wegligging en communicatie
- Prima dagelijks bruikbaar
- Remschijven aan kleine kant
