Er wordt altijd reikhalzend uitgekeken naar een nieuw type S-Klasse. Niet alleen omdat de auto geldt als benchmark in zijn eigen klasse. Belangrijker nog is om te zien welke nieuwe systemen en functionaliteiten het vlaggenschip aan boord heeft. Die systemen komen immers ook in mindere mate beschikbaar voor de bereikbaardere modellen van het Duitse merk.
Eén van die modellen is de C-Klasse, die qua levensloop vaak net na de S-Klasse vernieuwd wordt en dus ten volle profiteert van de vooruitgang. Waar we begin dit jaar met de nieuwe S-Klasse kennis konden maken, rijden we nu met de nieuwe C weg. Maken zijn goede genen dat dit de auto is die je moet hebben in het premium D-segment?
Om met die goede genen te beginnen: de C-Klasse is meer dan ooit een verkleinde versie van zijn grote voorbeeld. Tegelijkertijd is dit de eerste C-Klasse die je niet meer met de ster op de neus kunt krijgen, iets wat bij zijn grote broer nog steeds mogelijk is. Maar de neus en achterzijde van de C zijn overduidelijk geïnspireerd door de S-Klasse. En profil is de auto ook weer duidelijk herkenbaar als C-Klasse; door de hoge raampartij zie je met een beetje fantasie nog de lijnen van een klassieke C Ponton. Dat effect is wel minder dan bij het uitgaande model, dat als Limousine een vrij korte kont had. De overhang op de achterwielen is bij de nieuwe C groter, wat de auto langgerekter doet overkomen.
Overigens is de auto ook gewoon langer dan de vorige C-Klasse, want de sedan is 6,5 cm in de lengte gegroeid en dat staat 'm prima. Je kunt de C-Klasse uiteraard weer met een AMG-pakket krijgen, waarbij het bumperwerk is uitgebouwd en er zelfs kleine Mercedes-sterretjes in de grille worden getekend. Maar op de testauto ontbreekt dit en dat maakt de auto in ieder geval een stuk chiquer. De chromen raamlijsten en grote 18-inch wielen staan goed bij het metallic Obsidiaanzwart. De grille is ook met een chromen lijn omlijst, wat de neus extra cachet geeft. Ook onderaan de achterbumper is een chromen sierelement ingezet, waar je aan beide zijdes de uitlaten zou verwachten. In werkelijkheid zit er maar één pijpje aan de linkerzijde, het is dus allemaal schone schijn.
Nog goed om te vermelden: wat je financiële toestand ook moge zijn, zodra je een nieuwe C-Klasse aanschaft en de optie met Digital Light koplampen hebt aangevinkt, mag je jezelf miljonair noemen. Je bent namelijk de trotse bezitter geworden van 2,6 miljoen microspiegels (pixels), die in de koplampen het ledlicht breken en richten. Je kunt zo eenvoudig met grootlicht blijven rijden zonder medeweggebruikers te verblinden.
Ook in het interieur profiteert de C-Klasse van zijn broer. We zien het nieuwe gekantelde scherm, een nieuwe tellerwinkel en net zulke fraaie ventilatieroosters. Uiteraard zijn er ook nog vele verschillen, het prijsverschil moet ook nog uit te leggen zijn. Zo is de digitale cockpit niet in 3D te krijgen en de stoelen zijn net iets minder geavanceerd te verstellen. Dat neemt niet weg dat het met de grafische en ergonomische elementen in het binnenste van de C wel snor zit. De bediening van multimedia, thermostaat en navigatie gaat via het grote touchscreen of de toetsen op het stuur.
Op het stuur vind je verschillende soft touch knoppen en schuifregelaars, waarmee je bijvoorbeeld het volume of de koerssnelheid kunt instellen. We missen het centrale touchpad of een controller nog steeds, al moet gezegd worden dat zowel het scherm als de aanraakknoppen feilloos reageren op de commando's. En uiteraard is de spraakassistent ook nog steeds aanwezig, dus als je er echt niet meer uitkomt kun je gewoon commando's opdreunen: hey Mercedes, zet de stoelverwarming maar weer uit en het dak open.
De stoelen van de C-Klasse zijn dan iets minder uitgebreid te verstellen dan in de S, ze zitten voortreffelijk en zijn nog steeds in een ideale houding te positioneren. De verstelknoppen in de deuren bedien je zonder feedback, wat enige gewenning vergt.
We moeten een compliment uitdelen voor de bekleding van de C. De testauto is namelijk voorzien van kunstleder in Sienna Bruin. Waar het kunstleder van Mercedes in de A-Klasse nog erg synthetisch overkomt, is het geperforeerde Artico in de C-Klasse heel fijn. Het materiaal is ademend en slijtvast en bovendien diervriendelijk. Ook fijn: ten opzichte van nappaleder houd je zo'n 1.200 euro in de zak, terwijl de uitstraling vergelijkbaar is.
De C-Klasse profiteert dus zeker van al het nieuws uit de S-Klasse, maar op het gebied van ruimte is het nog steeds geen ster. Toegegeven: de passagiers kregen er achterin zo'n 1 en 2 centimeter aan hoofd- en beenruimte bij ten opzichte van het vorige model. Echter, met vier volwassenen is enige onderhandeling over de stoelinstellingen onvermijdelijk om voor iedereen een comfortabele zit te garanderen. Als iedereen zit, zit je ook echt. Je wordt goed op de plek gehouden en krijgt voldoende ondersteuning van voorstoelen en achterbank. Rijgeluiden worden goed buitengehouden en het optionele Burmester 3D surround sound zorgt voor een heel fijne muzikale verrijking. Op en top comfort.
Het interieur is dus gerieflijk en luxe, maar ook de rijeigenschappen mogen er zijn. De testauto is een C 200 (300 Nm en 204 pk) met daarbovenop nog 20 pk en 200 Nm trekkracht in de vorm van een elektrische boost. Er is een kleine batterij aanwezig waar rem- en rijenergie kan worden opgeslagen om voor de zogenaamde EQ-boost te gebruiken. Je merkt het meeste van de elektrische ondersteuning als je de auto in Eco zet (tegelijk ook de fijnste rijstand). De auto zeilt bij het gas loslaten en je ziet direct hoeveel brandstof je hebt bespaart en hoeveel kilometer je hebt gewonnen. In Sport is de auto een tandje sneller en wordt er net wat sneller gereageerd op schakelcommando's. De negentraps versnellingsbak is vanaf nu standaard aanwezig in de C-Klasse.
Het is de transmissie die erg goed past bij het karakter van de auto, omdat alles zo gerieflijk en eenvoudig gaat. Bij een volle acceleratie gaat er misschien een nanoseconde extra overheen, maar in het geheel weet je de bak niet van de wijs te krijgen. Vandaar ook dat je de flippers aan het stuur vrijwel ongemoeid kunt laten, gewoon de 9G-Tronic het werk laten doen. In de besturing sijpelt datzelfde karakter door: niet vlijmscherp of supergevoelig, maar wel direct en met gevoel. Voor meer beleving zou je de AMG-uitrusting met sportonderstel kunnen kiezen, al vinden we het standaard aanwezige Agility Control Dempingssysteem al vrij hard gedempt. Het maakt dat de auto zelfs in de Luxury Line vrij sportief aan doet, wat je zeker bij korte oneffenheden merkt. Lange ritten op de snelweg gaan dan weer in alle rust en comfort.
De C-Klasse is er weer in de vorm van een Limousine en Estate, van die laatste variant is er ook een opgeruigde All-Terrain versie. Aandrijving vindt plaats op de achterwielen of met 4Matic op vier wielen. Je kunt kiezen uit de benzine-, diesel- (allemaal met EQ-boost) en plug-in hybrideversies waarbij de PHEV's zo'n 100 kilometer elektrisch kunnen rijden. Bij een nieuw model hoort natuurlijk een lokkertje, in de vorm van de Launch Edition die we reden en die ook nog te bestellen is. Je krijgt dan onder andere het Avantgarde-pakket dat zowel in- als exterieur opfleurt en de stoelen extra te verstellen maakt. Steeds meer opties worden in pakketten gestopt, zoals bij de testauto in het Premium-pakket. Elektrisch verstelbare stoelen met geheugenfunctie, keyless entry en een elektrisch bedienbare achterklep zijn dan meegeleverd. Ook de fraaie 360 graden parkeercamera's waarmee je virtueel om de auto heen kunt lopen zijn dan inbegrepen (kijk bij de foto's voor een voorbeeld). Voor het schuifdak, privacy glass en het Burmester Sound System moet je nog bijbetalen, wat maakt dat de auto een goede 62.000 euro kost.
Met concurrenten als de 3 Serie, A4 en S60 moet de nieuwe Mercedes C van goeden huize komen. En gelukkig is dat het geval. Meer dan ooit is de auto een verkleinde versie van het vlaggenschip S-Klasse. Een strak ontwerp, veel luxe en hightech gadgets als het Digital Light en het grote centrale scherm maken dit een heel fijne optie in het D-segment.