Denk je aan Italië, dan denk je aan heuvelachtige landschappen, dampende pastagerechten, vrouwelijk schoon en fraaie automobielen. In die laatste categorie komen direct namen als Ferrari, Lamborghini en - last, but not least - Maserati in je op. Het zal dan ook niemand verbazen dat wij geen seconde hoefden te twijfelen toen ons gevraagd werd of we een dagje met een Maserati GranCabrio Sport wilden sturen. Op een regenachtige najaarsdag was het moment daar om de volbloed Italiaan aan de (drie)tand te voelen.
Oogverblindend design kun je aan Italianen wel overlaten. Uit de pen van de 'laarsbewoners' vloeit als een soort tweede natuur een ontwerp dat vrijwel altijd de handen op elkaar kan krijgen. Wulpse vormen hebben niet alleen de Italiaanse dames, maar ook de GranCabrio is ermee getooid. Vanaf de grote grille met drietand, over de gestrekte motorkap, eindigend in de kenmerkende achterlichten: geen lijn teveel, geen lijn te weinig. Zelfs in de stemmige kleur en met de weinig uitbundig gestileerde velgen van onze testauto blijft de Maserati een nekkendraaier van jewelste. Of je nu wel of niet open rijdt - koud of niet, het dak gaat er met een cabrio van af - bekijks heb je sowieso. Anders dan bij veel van de exclusievere merken word je niet met de nek aangekeken, maar krijg je opgestoken duimen en complimenten over de autokeuze.
Zo bescheiden als het exterieur is qua kleurstelling, zo anders is dat bij het binnenste. Lichtkleurig leer vind je overal, van de deurpanelen en de stoelen tot het dashboard. Hoewel het niet in elke auto kán, past het wel bij het Italiaanse bloed en het ontwerp van het interieur. Vloeiende lijnen zie je ook hier terug en het gelikte ontwerp doet je de negatieve zaken enigszins vergeten. Kritisch zijn op een auto als deze is moeilijk en toch verwacht je van een auto van ruim twee ton zaken als naadloos aansluitende interieurdelen, een navigatiesysteem van uitmuntende kwaliteit, perfect ondersteunende stoelen en zaken als een nekverwarmer om het open rijden altijd - ongeacht de weersomstandigheden - comfortabel te maken. Juist op die punten maakt de Maserati GranCabrio geen indruk op ons. Ruimtes tussen bepaalde interieurdelen zijn op de ene plek bijvoorbeeld groter dan op de andere plek en ook op het navigatiesysteem valt best wat aan te merken. Het lijkt niet alleen afkomstig uit een auto uit het vorige decennium, maar ook de gebruikte knoppen voor de bediening hiervan vallen tegen. Deze zou je zonder moeite accepteren in een low budget auto, maar niet in een auto met een aanschafprijs waarvoor je ook een eengezinswoning koopt.
Hoewel de stoelen op lange stukken weg genoeg stevigheid en comfort bieden, glijd je op bochtige trajecten van links naar rechts. Kuipstoelen hoeven ook weer niet, maar iets simpels als verstelbare lendensteunen zou al een hele verbetering zijn. Daarnaast kun je in veel concurrenten - al dan niet tegen meerprijs - genieten van een heteluchtblazer die de kou rondom je hoofd buiten de auto houdt, zodat je ook bij lagere temperaturen dakloos kunt rijden. De Maserati moet het zonder stellen, waardoor je een dikke jas, een sjaal, een muts en handschoenen nodig hebt om het warm te houden. De beperkte bagageruimte van 173 liter lijkt voor de praktische bruikbaarheid - voorzover die van belang is - een belemmering, ware het niet dat je op de achterbank van de GranCabrio ook nog genoeg spullen (of twee personen) kwijt kunt.
Hart van de Maserati GranCabrio vormt de weergaloze 4.7 V8. Op papier al indrukwekkend met z'n 460 pk, in praktijk onbeschrijflijk. Acceleraties vanuit stilstand of op snelheid zijn niet eens de belangrijkste pluspunten. Het geluid is zó indrukwekkend dat we constant werden uitgedaagd om het gaspedaal verder in te trappen en onze trommelvliezen te trakteren op de heerlijke roffel - overgaand in Formule 1-achtig gesnerp - van de V8. Vergeet daarbij niet de sportknop op het dashboard in te drukken. Doe je dat niet, dan klinkt het blok vrij braaf en houdt de V8 zich betrekkelijk koest, zodat je in relatieve rust lange afstanden kunt rijden. Zodra de pretknop is ingedrukt, gaat er een klep open in het uitlaatsysteem en ontstaat één van de mooiste en meest verslavende uitlaatgeluiden die we ooit hebben gehoord.
Met zoveel vermogen op de achterwielen is het raadzaam om op vochtig wegdek met een fluwelen rechtervoet het gaspedaal te bedienen. Zodra er ook maar iets teveel vermogen op de achterwielen wordt losgelaten, raakt de traction control hopeloos in de war en zijn spinnende achterwielen het logische gevolg. Een auto als deze is domweg niet gemaakt voor de herfstige weercondities waarin wij 'm reden. Zonovergoten zomerdagen - per il sole - liggen de GranCabrio stukken beter.
In veel soortgelijke cabrio's zien we state of the art versnellingsbakken met dubbele koppelingen of schakeltijden die vergelijkbaar zijn met pure sportwagens. Zo niet de automaat in de Maserati. Niet dat de bak er ellenlang over doet om de volgende versnelling in te schakelen, maar het gaat gewoon net even wat langzamer dan bij veel modernere transmissies. Door z'n minder rauwe karakter is de GranCabrio Sport gelukkig ook rustig en comfortabel te rijden. Wil je toch het heft in eigen hand nemen, dan kan dat middels de joekels van flippers achter het stuur. Nooit word je daarbij overruled door de bak, zodat je tot aan de toerenbegrenzer kunt blijven doortrekken.
Als we ruim twee ton aan een auto zouden mogen besteden, dan zou de Maserati GranCabrio Sport beslist op onze shortlist staan. Met z'n ongekend fraaie design, het buitengewoon sensationele motorgeluid en z'n mooie balans tussen sportiviteit en comfort plaatst deze auto zich boven veel van z'n naaste concurrenten. Hij heeft natuurlijk ook z'n nadelen, maar rij je maar een paar meter in deze bolide, dan ben je deze al vergeten. Er zijn voor dit geld legio auto's die beter zijn gebouwd, maar of die ook maar de hélft van het genot - of, op z'n Italiaans, 'divertimento' - van de Maserati kunnen bieden, vragen wij ons oprecht af.