Steeds meer autofabrikanten maken hun gamma aan modellen breder en breder. Op zich niet zo moeilijk, maar de kunst is natuurlijk om alle modellen wel rendabel te maken. Wat is er dan mooier dan een zeer goed lopend model waarvan zo'n 80% van de kopers nieuwe klanten voor je zijn? Bij deze Hyundai Tucson (en bij zijn tweelingbroer Kia Sportage) is dat het geval. Waar komt die interesse voor dit model toch vandaan? Tijd om hem zelf eens aan de tand te voelen.
Uiteraard zit je aardig hoog in deze SUV, de stoel is op verschillende punten goed te verstellen zodat een goede zitpositie goed te vinden is. Wat me wel opvalt is dat het wel wat logge, simpel ogende mechanismen zijn waarmee je de stoel moet verstellen. Ondanks dat natuurlijk een robuuste auto is, moeten ze dit soort onderdelen wat subtieler maken voor een hoger kwaliteitsgevoel. Een zelfde soort gevoel krijg ik een beetje bij het dashboard. Het oogt absoluut wel aardig met goed hanteerbare knoppen en hendels, maar het materiaal doet dan weer wat afbreuk aan het kwaliteitsgevoel. Het plastic voelt wat hard en goedkoop en ook de alu-look heeft niet het gewenste effect door de materiaalkeuze van de ontwerpers.
De ruimte binnenin is gewoon goed. Voorin genoeg ruimte, de passagiers achterin hebben geen last van de stoelen voorin en ook de kofferbak is ongeveer zo groot als je zou verwachten bij dit formaat auto. De achterklep kan in 2 delen open: in zijn geheel (scharnierend aan de bovenkant) of alleen het raam.
Kijk, daar word je verliefd op en daar koop je zo'n auto voor. De verkoper gaf al aan dat 'the looks' een groot aandeel hebben in de goede verkoopcijfers. Een stoer uiterlijk zonder direct heel log te worden. Een grote SUV is toch voor veel mensen wat teveel van het goede, maar dan heb je in dit geval toch een mooie middenweg: stoer maar niet té groot.
Het vele kunststof aan de buitenkant kan mij niet storen. Er zijn een aantal gangbare modellen bij concurrenten waar een sloot plastic tegenaan geplakt wordt om er een 'echte terreinwagen' van te maken, maar dat is hier gelukkig niet het geval. Deze auto is zijn hele voorkomen een terreinwagen en daarom past het kunststof hem wel.
Deze uitvoering heeft nog een paar leuke opties om hem extra stoer te maken: een bullbar, treeplanken en mistlichten.
Ik was bang dat de 2.0 16v wat ondergemotoriseerd zou zijn, maar als ik wegrijd merk ik daar in eerste instantie niks van. De Tucson komt aardig vlot van zijn plek. Toch merk je dat je bij wat hogere snelheden dat het even doortrekken wel wat moeizaam gaat. De auto heeft verder absoluut geen moeite met hoge snelheden en voelt comfortabel aan. Ook de rijgeluiden vallen me erg mee, ondanks het grote voorkomen met de verschillende bars heb je toch amper last van het geluid van windruis binnen in de auto.
Het schakelen gaat in technische zin wel soepel, maar de pook vind ik echt 3 keer niks. Ondanks dat ik er wel een flink tijdje mee heb kunnen rijden, is het schakelen mij niet eigen geworden. Het pookje vind ik wat te fragiel om er lekker mee te kunnen schakelen.
Het stuurgedrag vind ik wel lekker. Het is misschien af en toe wat té soepeltjes, maar zeker niet storend. Het terrein heb ik zelf niet getest, want het is wel fijn zijn als potentiele klanten na mij de auto weer netjes mee krijgen, maar ik zou me kunnen voorstellen dat het daar wel prettig is dat hij soepel instuurt. In de 'Urban Jungle', waar ik wel ben geweest, kwam de wendbaarheid op mij zeker prettig over.
De vierwielaandrijving heb ik niet ervaren aangezien deze pas om de hoek komt kijken wanneer het nodig mocht zijn.
De Tucson heeft zijn mindere punten, maar die vallen voor mij compleet weg als je kijkt naar de prijs/kwaliteitverhouding. De Tucson is er al vanaf een kleine 23.000 euro en dat is mijns inziens niet veel voor de stoere auto dat je krijgt. Hyundai heeft duidelijk geen geld verspeelt aan zogenaamd 'handige snufjes' die zich in de dagelijkse praktijk amper uitbetalen. Hopelijk wordt aan de materialen volgende keer iets meer zorg besteed, dan zou het echt een top-auto zijn.