Als opvolger van de zeer succesvolle eerste Twingo, toonde Renault in 2007 een geheel nieuw model. Deze viel qua design behoorlijk tegen ten opzichte van de guitig vormgegeven eerste generatie. Daarom is het nu tijd voor een grondige restyling van Renaults kleinste, waarbij vooral het front en de achterzijde een geheel nieuw gezicht hebben gekregen. Neerlands trots Laurens van den Acker heeft door het toepassen van het nieuwe familiegezicht van het Franse merk de Twingo weer de guitige uitstraling gegeven die hij ooit had, waarmee hopelijk de verkoopsuccessen van de Twingo ook de komende jaren kunnen worden voortgezet.
Behalve het uiterlijk veranderde er niet zoveel, al zijn deze veranderingen behoorlijk ingrijpend voor het aanzien van de Twingo. Waar Phase I nog een vrij anoniem ogend neusje had, heeft deze Phase II als eerste het nieuwe familiegezicht van Renault gekregen. Prominent in het midden van de voorzijde is een groot verchroomd logo geplaatst, omringd door glanzend zwart kunststof dat reikt tot aan de koplampen. Waar de allereerste Twingo de koplampen een bijna ronde vorm hadden, is deze ronde vorm nu toebedeeld aan de grote mistlampen. Samen met de grote zwarte grille en het grote logo heeft de auto nu wel een bijzonder voorkomen gekregen. Zoveel de voorkant is gewijzigd, zoveel is de zijkant gelijk gebleven met het eerste ontwerp. Qua plaatwerk is er niks gewijzigd en veranderingen moeten vooral gezocht worden in andere kleuren van stootstrips, spiegelkappen en wieldoppen, door toepassing van de uitvoerige customizing-pakketten die Renault aanbiedt op deze auto. Toch valt het design van de zijkant niet direct uit de toon. Met zijn uitgeklopte wielkasten en bijzonder vormgegeven deurhendel kan deze zijde nog goed mee.
Hoewel de achterzijde niet drastisch is veranderd, geven de toegevoegde extra achterlichtunits op de ietwat van vorm gewijzigde achterklep de auto wel een geheel andere smoel. Al geeft het de auto een bijzondere uitstraling, de babyblauwe kleur van de testauto is niet ieders smaak. Dit wordt extra versterkt door de witte spiegelkappen en witte wieldoppen. Gelukkig is de auto ook in andere kleuren te verkrijgen en geheel naar smaak van de wensen van de nieuwe eigenaar aan te passen.
Over het binnenste kunnen we kort zijn, want dat is bijna hetzelfde als dat van Phase I. Een nieuw stofje op de stoelen, andere knoppen voor de bediening van de klimaatregeling en een anders vormgegeven radio/cd-speler zijn de grootste veranderingen die je aantreft in het interieur van de nieuwe Twingo. Voor de rest is er niks gewijzigd. Dit is ook niet nodig, gezien het feit dat we hier al zeer te spreken over waren bij de test van de eerste fase van dit model. Dat het materiaalgebruik niet is gewijzigd is wel enigszins een gemiste kans. Met zijn bijzondere motiefjes ziet het er nog niet eens zo slecht uit, maar bij aanraking blijken de gebruikte kunststoffen één voor één keihard. Hoewel de zit aan de hoge kant is en het stuur bijna de knieën raakt, heeft de auto een voornamelijk ruimtelijk gevoel: je hebt niet het idee in een auto uit het A-segment te rijden. Dit gevoel wordt versterkt door de variabele ruimte op de achterstoelen. Heb je meer bagageruimte nodig - voor bijvoorbeeld de wekelijkse boodschappen - dan verschuif je de achterstoelen allebei, of slechts één naar voren. Is er nog meer ruimte nodig, dan zijn beide stoelen eenvoudig naar voren te klappen, waardoor een vlakke laadvloer ontstaat. Vervoer je echter regelmatig langere personen, dan kunnen de achterstoelen ver genoeg naar achter worden geschoven om ook de lange benen een ruime plek te geven. Wat de vermelding waard is zijn de grote buitenspiegels. Veelal zijn de spiegels mooi vormgegeven, maar is het spiegeloppervlak te beperkt om een goed uitzicht te krijgen op wat er achter je gebeurt. Renault heeft op de Twingo grote - bijna vierkante - spiegels gezet die misschien niet de mooiste zijn, maar wel een perfect beeld geven.
Komt het op rijden aan, dan onderscheidt de Twingo zich - in positieve zin - van veel van zijn concurrenten. Als basis voor deze auto is het onderstel van de het vorige type Clio gebruikt, welke ondanks zijn leeftijd nog steeds een strak rijdende automobiel is. Doordat de wielen dicht op de hoeken van de carrosserie staan en de wielbasis daarbij groot is, heeft de auto een stabiele wegligging met een verrassend strak stuurgedrag. Hoewel de Twingo het niet uitnodigt - door de vlakke stand van het stuurwiel en de vage besturing - kun je hem behoorlijk stevig door een bocht sturen, zonder dat de grenzen worden bereikt. Het pittige 1.2tje heeft slechts 75 pk, maar voor de kleine Fransoos is dit ruim voldoende. Door zijn felle karakter geeft hij de auto voldoende acceleratievermogen om ook buiten de stad goed zijn werk te kunnen doen. Wat daarbij opvalt is het beperkte geluid dat doordringt tot het interieur. Ook op hogere snelheden blijft het hoorbare geluid van het motortje beperkt. Fabrieksopgaves qua verbruik worden zelden gehaald, al is het verschil van 50% extra benzine per 100 kilometer wel erg gortig. Nu moet gezegd worden dat de testauto was voorzien van winterbanden en ook de buitentemperatuur kwam in de testperiode niet boven de 0 graden Celsius uit, wat beide het verbruik negatief beïnvloedt. Op zomerschoeisel en tevens zomerse temperaturen zal het verbruik minder negatief uitpakken, maar of de fabrieksopgave echt gehaald wordt is maar de vraag.
Waar de eerste fase van de Twingo weinig lof kreeg voor zijn inspiratieloze exterieur is dit met de geheel vernieuwde Phase II volledig recht gezet. Alle positieve zaken zoals het fijne motorblok, de stabiele wegligging en het variabele interieur zijn overgenomen van zijn voorganger en het uiterlijk heeft een geslaagde grootschalige facelift ondergaan. Vorig jaar was de Twingo de op één na best verkochte auto in Nederland en Renault wil dit uiteraard dit jaar evenaren of zelfs verbeteren. Met de Twingo Phase II hebben ze de perfecte auto in handen om deze doelstelling te behalen.