De sportieve autoliefhebber zit toch wat in het nauw de laatste tijd. Waar je enkele jaren geleden de blits maakte op feestjes en partijen door te vermelden hoeveel pk's jouw auto wel niet heeft, moet je tegenwoordig oppassen dat je het niet aan de stok krijgt met de vrienden van de duurzame wereld. Škoda heeft de oplossing voor dat probleem. De Fabia Greenline is immers een zeer verantwoorde auto en vindt daarom gretig aftrek onder de mensen die milieubewust - of gewoon goedkoop - willen rijden. Spannend is echter anders, daarom is er voor de liefhebber ook een 'andere groene Fabia'.
Oké, eerlijk is eerlijk, dat groen slaat niet op het energielabel, maar op de lakkleur van deze Fabia RS. Vroeger voerden meerdere merken de aansprekende aanduiding GTI. Tegenwoordig lijkt die toevoeging vervangen te worden door RS. Een afkorting die - met zijn diverse betekenissen - bij veel merken staat voor de overtreffende trap van sportief rijden. Dat is bij Škoda niet anders. Aan de buitenkant is dit direct waarneembaar, al is dit wel op de voor Škoda zo kenmerkende, ingetogen wijze. De spoilers en bumpers zijn subtiel aangezet en de velgen meten net twee maatjes meer. Het hart van de liefhebber zal een beetje gaan gloeien, terwijl de duurzame vriend zal opmerken dat hij het een verstandige keuze vindt vanwege de lage uitstoot. Nu zijn hot hatches tegenwoordig in het compacte segment geen bijzonderheden meer, denk aan de Clio RS, Ibiza Cupra, Polo GTI en Abarth Punto Evo, maar de Fabia heeft toch een unique selling point. Het is namelijke de enige die ook in de meest pittige uitvoering als station leverbaar is.
Waar het exterieur subtiel aangedikt is, moet je binnenin met een vergrootglas op zoek naar de wijzigingen. Uiteraard springen de stoere sportstoelen met stoere gestikte RS-logo's direct in het oog, maar dan heb je het - naast enkele verdwaalde logo's - ook wel weer gehad. Het dashboard is verder vooral degelijk en sober. Alle instrumenten zijn handig vormgegeven en zeer doeltreffend, maar je verwacht van een flink duurdere Fabia met flink betere prestaties toch net iets aparters aan de binnenkant. De materialen en afwerking zijn van een redelijk niveau, maar op details niet helemaal lekker. Neem de handgreep om de portieren te openen, die beweeg je met gemak ook in richtingen waar hij niet heen hoort te bewegen. Als je dan ziet dat Škoda die bij andere modellen prima voor elkaar heeft, vraag je je af waarom hier zo'n fragiel stukje plastic is gebruikt. De ruimte is weer een dikke plus van deze compacte auto. Ook achterin zit je daarom prima, maar voorin zelfs vorstelijk, omdat je daar plaats kan nemen in de sportief gevormde stoelen die op een comfortabele manier toch stevig zijn. En het stukje comfort dat ze brengen, is precies wat je verlangt met het stugge onderstel en de dunne bandjes om de zeventienduims velgen.
Mocht de motor je in de eerste meters niet verraden waar je mee van doen hebt, dan zal het stuiterige weggedrag dat zeker wel doen. Zeker op wat minder comfortabel wegdek laat het geen ruimte meer tot twijfel. Waar deze eigenschappen samen horen te hangen met een strakke wegligging, bleek de Fabia daar in de testperiode niet in uit te blinken. Nu moet gezegd worden dat het praktisch twentyfourseven regende en het wegdek dus op elk moment nat was, maar je zou graag zien dat de Fabia iets minder de neiging had om de buitenbocht op te zoeken. Zodra je de gang er wat meer in houdt, merk je dat de voorwielen hun grip verliezen en de auto wat gaat glijden. Aan de andere kant maakt het de Fabia ook wel weer een leuk speelkameraadje, waarmee je heerlijk op de grens kan rijden. Het helpt daarbij dat de stuurbewegingen met het kleine, dikke stuur prettig direct worden opgevolgd, hoogstens zou er iets meer weerstand op het draaien van het stuur mogen zitten. Een aantal jaar geleden had 180 pk op de voorwielen bij een licht autootje veel vraagtekens opgeroepen, maar de ervaring heeft geleerd dat de techniek zodanig voortgeschreden is, dat dat geen probleem meer hoeft te zijn. Toch vraagt het wel wat meer van de bestuurder dan domweg het gaspedaal in te stampen om vlot weg te rijden. Het ESP-systeem maakt in zo'n geval overuren en het is dus de kunst om dat punt van ingrijpen net voor te blijven. Helaas gooide de regen voor het optimale plezier weer veel roet in het eten.
De eerste reactie op het ontbreken van een handbak op de RS-uitvoering was een teleurgestelde. Het brengt toch meestal net wat meer emotie in het rijden, maar de DSG-versnellingsbak heeft die teleurstelling snel doen vergeten. De verschillende karakters van de versnellingsbak vullen elkaar goed aan, waardoor desgewenst redelijk ontspannen of sportief gereden kan worden in de automatische stand. Ook handmatig sequentieel schakelen behoort tot de mogelijkheden. Hiervoor moet de pook wel echt in de handmatige stand staan, want wanneer je het heft in handen neemt met de flippers achter het stuur vanuit een automatische stand, is de Fabia gauw geneigd om de touwtjes toch zelf weer in handen te nemen. Uiteraard gelden alle pluspunten van een dubbele koppeling ook in dit geval en is er naast naadloze overgangen sprake van relatief gunstige verbruikscijfers. Met een testverbruik van net boven de zeven liter per 100 kilometer koppelt de Fabia een heel net verbruik aan zijn prestaties, ook al is dit nog altijd een liter meer dan wat de fabriek optimistisch opgeeft.
Škoda heeft in de afgelopen jaren zijn imago zorgvuldig opgebouwd. Geen grote uitspattingen, maar steevast was ieder product weer een goede verbetering van zijn voorganger. De Fabia RS past helemaal in dat patroon, maar dan wel met het degelijke karakter zoals het bij het merk past. Er zijn absoluut compacte hot hatches bij de concurrentie die de Fabia het nakijken geven op sportief gebied, maar dat accentueert dat de kleine Tsjech een sportieve allrounder is. Met zijn royale binnenruimte en de keuze in rijkarakter is de Fabia daadwerkelijk een sportieve auto die ondanks zijn onderstel toch prima dagelijks te gebruiken is. Niet voor niks dat dat hij er zelfs als hot estate is.