Ford Mondeo
2.0 TDCi Titanium

Harold Rolloos - 18 december 2010

De laatste loodjes

Het duurt nog tot 2012 voor de nieuwe Ford Mondeo verschijnt. En aangezien het vooral onder zakelijke rijders geliefde model alweer een aantal jaren meegaat kon een facelift dus niet uitblijven. De voorgevel werd strakgetrokken en ook het interieur onderging een gedaanteverandering. Ook werden er nieuwe motoren aan het gamma toegevoegd. Is dit voldoende om de huidige Mondeo nog ruim een jaar mee te kunnen laten draaien in het leasesegment?

Bomvol

Echt veel lijkt er op het eerste gezicht niet veranderd te zijn, maar wie goed gaat kijken ziet toch wel enkele wijzigingen. Na de S-Max en de Galaxy kon LED-dagrijverlichting natuurlijk niet uitblijven op de Mondeo. Andere details die de facelift kenmerken zijn de vernieuwde grille, een vlotter ogende motorkap, knippers in de zijspiegels en een sportiever ogende achterkant met ook hier LED-units in de verlichting. Geen grootse veranderingen, maar voldoende om de Mondeo in deze gedaante nog een jaar dienst te laten doen. Onze testuitvoering is de 2.0 TDCi 140 Titanium die uitgebreid is met een aantal extra pakketten. Zeg maar gerust dat hij niet completer kon. Met 18 inch wielen, navigatie, elektrisch verstelbare en verwarmbare stoelen, adaptieve cruise control, Lane Departure Warning System, Driver Alert en nog een batterij aan andere veiligheidsopties blijft er weinig te wensen over. In de meest simpele gedaante rijd je de Mondeo de showroom uit voor net geen 27 mille. Onze bomvolle testauto kost met 48.000 euro dus bijna het dubbele, maar dan valt er ook werkelijk geen enkele optie meer aan te kruisen.

Verbeteringen

Ook het interieur werd onder handen genomen. De vorige Mondeo werd nog wel eens bekritiseerd om de afwerking en vooral het materiaalgebruik. De harde stukken plastic die in het vorige model her en der domineerden rond het dashboard hebben plaatsgemaakt voor zachte en prettig aanvoelende materialen. Alleen het harde plastic rond het navigatiedisplay in het middenconsole laat nog te wensen over. Verder kreeg de Ford nieuwe instrumentenclusters en vernieuwde deurpanelen. Voor de rest bleef het interieur ongewijzigd. De met leer en alcantara beklede stoelen zijn elektrisch instelbaar en bieden een ronduit prettige zit waardoor je na een lange rit nog steeds fit uit de auto stapt. Een van de grote pluspunten van de Mondeo is natuurlijk zijn binnenruimte. Zowel voor- als achterin is er meer dan voldoende hoofd- en beenruimte aanwezig. Drie volwassenen kunnen hierdoor moeiteloos achterin plaatsnemen. De door ons gereden uitvoering beschikt zelfs over een verwarmbare achterbank, waardoor het ook met extreme winterse omstandigheden achterin prima uit te houden is. Ook de kofferruimte is met een inhoud van 570 liter immens te noemen en maakte de Mondeo tot een van de ruimste auto's in zijn klasse.

Cliché

Het is lastig om niet in clichés te vervallen, maar we kunnen er gewoon niet omheen: de alom geprezen rijeigenschappen van de Mondeo. Ford heeft dit namelijk dondersgoed in de gaten. De middenklasser stuurt heerlijk direct, vrij scherp en in de bochten ligt de auto als een blok op de weg dankzij het instelbare onderstel, waarbij onze voorkeur uitgaat naar de sportstand. De demping is in die hoedanigheid vrij stug zonder het nodige comfort te verliezen. Deze eigenschappen maken de van Mondeo een echte kilometervreter. De 140 pk sterke diesel pakt lekker vroeg op en is krachtig genoeg om de Mondeo vlot van z'n plek te stuwen, al produceert hij wel aardig wat lawaai dat pas op de snelweg naar de achtergrond verdwijnt. Nieuw in de Mondeo is de Powershift-transmissie, waar we al eerder in de S-Max en Galaxy mee kennismaakten. Ook in Fords middenklasser ontpopt deze bak met dubbele koppeling zich tot een soepel schakelende automaat. Enig puntje van kritiek is dat het schakelen van verzet soms een fractie te langzaam gaat. Een automaat met dubbele koppeling draagt natuurlijk bij aan een gunstig verbruik. En inderdaad, na een week kwam het testverbruik uit op een keurige waarde van 1 op 17.

Voor de massa

Zoals eerder aangehaald zit deze testauto boordevol veiligheidssnufjes, waarvan een aantal tot voor kort alleen denkbaar was op dure Duitse limousines van ruim boven een ton. Bij BLIS gaat er in de zijspiegel een lampje branden zodra er zich een auto in de dode hoek bevindt en Lane Departure Warning System laat het stuur trillen op het moment dat je zonder richting aan te geven over de streep komt. Een andere nieuwe veiligheidsoptie is de automatische grootlichtassistent. Hierdoor hoef je nooit meer zelf groot licht op te zetten tijdens het rijden door donkere stukken. Op het moment dat de sensor een tegenligger, voorganger of lichtmasten detecteert, dan schakelt hij het grootlicht automatisch uit. De assistent is op gevoeligheid instelbaar, maar reageert soms nog net iets te traag. Daarnaast kan het voor tegenliggers irritant zijn als het grootlicht door bepaalde omstandigheden in korte tijd aan en uit wordt gezet. Op dit vlak valt er dus nog het één en ander te verbeteren.

Houdbaarheid

Met de vernieuwde Mondeo heeft Ford de houdbaarheidsdatum van hun middenklasser verlengd. Wat de binnenruimte en rijeigenschappen betreft was dit niet eens nodig, maar het zijn vooral de zuinigere motoren en de optionele veiligheidsopties die ervoor zorgen dat de Mondeo het in deze gedaante tot 2012 wel uitzingt. Dat het uiterlijk en interieur ook in positieve zin werden verbeterd is vooral mooi meegenomen. Voor de zakelijke rijder is de 140 pk diesel met Powershift-transmissie een interessante optie, al is het niet de meest stille krachtbron uit het motorengamma, dat overigens louter uit groene labels bestaat. Ford kennende zal het in 2012 vast groots uitpakken met de nieuwe Mondeo, maar tot die tijd hoeft het merk zich zeker niet te schamen voor deze leasetopper.


Fotografie: Martijn Koevoets

  • Rijeigenschappen
  • Binnenruimte
  • Zuinig
  • Rumoerige diesel
  • Powershift mag nog wel wat sneller schakelen
  • Grootlichtassistent functioneert nog niet optimaal