Saab 9-5 2.0 TiD Vector Exklusiv
Bijzonder
Met de stelling "een Saab is iets bijzonders" zullen de meeste mensen het wel eens zijn. Het wordt pas interessant als deze stelling beargumenteerd wordt. De ene persoon zal roepen dat het merk smaakvoller en ingetogener is dan niet nader te noemen concurrenten, terwijl een ander veel abstracter wordt en frasen zoals 'Scandinavisch karakter' en 'een vertrouwde sfeer' scandeert. De lolbroek zal heel gevat melden, dat het inderdaad bijzonder is om door de tijd ingehaalde auto's met dito techniek nog steeds aan te bieden. Een argument dat inmiddels niet meer op de 9-5 slaat: die is na 13 (!) jaar eindelijk vervangen.
Binnengeslopen
Dat dit inmiddels ook wel écht nodig was, daar is al genoeg over gezegd en geschreven. Dat was in het GM-tijdperk, inmiddels zitten we in het era van Victor Muller. De te respecteren Nederlander heeft Saab van de ontmanteling gered en de reeds in 2008 ontwikkelde 9-5 nu dan ook geïntroduceerd. Toen ik vorig jaar stiekem bij een klantenevenement ben binnengeslopen, was er een en al onduidelijkheid over wat er met het merk zou gebeuren. Desalniettemin stonden er twee reeds geproduceerde 9-5's voor een sneak preview. Het mankeerde slechts aan voldoende financiële middelen om de auto op de markt te brengen. Die dag stonden echter een aantal dingen als een paal boven water. Iedereen was onder de indruk van zijn bijzondere uiterlijke fraaiheid, maar vooral ook van het schitterende interieur en de ruimte. Een interieur met eenvoud in de juiste zin van het woord: geen lijn teveel, zeer overzichtelijk en met het typische cockpitgevoel van een Saab. De enige manco's waren hier en daar wat onprettig plastic en de iets te krappe hoofdruimte op de achterbank.
Terughoudendheid
Aan het 'hoe en wat' rondom Saab, Victor Muller en financiën zal ik me niet branden: feit is dat 'VM' het fantastisch geflikt heeft en dat ik bij de nieuwe Saab-importeur een 9-5 2.0 TiD Vector mag ophalen. Wellicht geen voor de hand liggende keuze, want Saab is 'benzinemotor met turbo'. De verleiding om een dikke Aero te testen was inderdaad groot, maar diesels zorgen nu eenmaal voor meer 'cashflow'. Bovendien bleek de testauto exact zo te zijn als ik van een Saab verwacht: zwart, fraaie en goed geproportioneerde velgen, geen overdadig chroom, maar vooral een terughoudende présence. De auto is aanwezig, mensen kijken er bewonderend naar, glimlachen en worden niet afgunstig. De boogvorm rond de zijruiten, de hightech-achterlichtbalk, de gestrekte, bijna coupé-achtige vorm: ook 'in het wild' vindt men het een mooie, vooruitstrevend gestileerde auto en laten we de nieuwe 9-5 dan ook maar als zodanig kwalificeren.
Alle zeilen
De 9-5 mag er dan zeer modern uitzien, qua techniek en rijgedrag kan hij zijn looks niet bijbenen. Het mag bekend zijn dat de 9-5 veel techniek met de lager gepositioneerde Opel Insignia deelt en die komt hier en daar ook al wat op de concurrentie tekort. Het is absoluut geen minderwaardige techniek, maar om met een BMW 5 Serie of een Audi A6 - zoals de 9-5 doet - te concurreren, moet je alle zeilen bijzetten. De dieselmotor is met 160 pk en 350 Nm best sterk en prima snel, maar de loopcultuur en het geluidsniveau zijn niet echt zoals je mag verwachten en van de concurrentie gewend bent. Hij gaat bij gasgeven best rauw en de automaat kan het bij vollast soms niet altijd even goed bijbenen. Bij normaal gebruik schakelt de transmissie echter zeer acceptabel en als je eenmaal gewend bent aan het schakelgedrag in combinatie met de motor, dan leer je daar bij flink gassen of inhalen op te anticiperen. Het punt is alleen, dat zoiets niet bij een auto van dik 50 mille past. Nog een klein puntje van kritiek: ondanks dat het waarschijnlijk wel iets zuiniger kan, blijft een testverbruik van 1:12 maar net binnen de redelijkheid.
Omvang
Gelukkig valt er op het rijgedrag een stuk minder aan te merken. Eigenlijk rijdt de 9-5 gewoon goed, zonder uit te blinken op comfort of dynamiek. Het weggedrag is zeer voorspelbaar en tot voorbij 'flink hard gaan' nog neutraal. Het enige is de lichte besturing, die voor de 'homo dynamicus' wel wat zwaarder had gemogen, maar in deze klasse is licht sturen nu eenmaal schering en inslag. Qua geluidsniveau en veercomfort is de 9-5 grotendeels op het niveau van deze klasse. Iets minder windgeruis, iets meer motorisolatie en iets minder stoterigheid op korte oneffenheden hadden de 9-5 niet slechts prettig, maar zeer comfortabel gemaakt. Het is voornamelijk het 'absorptievermogende' comfort op lange afstanden dat opvalt en dat komt natuurlijk grotendeels op het conto van de behoorlijke wielbasis, die je anderzijds in urbaan gebied behoorlijk kan verrassen: een stoeprandje is zomaar meegepikt. Let in de stad trouwens ook op met inparkeren, want de 9-5 is niet alleen van een flinke omvang en moeilijk te overzien, hij heeft ook geen achteruitrijdcamera en dat mag in deze klasse inmiddels wel als een pré worden beschouwd.
Onderscheid
Mensen vinden het een prachtige auto, zoveel is zeker na een weekje nieuwe 9-5 rijden. Zowel uiterlijk als innerlijk heeft de 9-5 een bepaalde stijl, esthetiek en charme die aanspreekt. Het is daarnaast ook nog eens doelmatig design: het interieur is zeer ergonomisch en aan de buitenzijde is er geen overdadige opsmuk. De liefhebber van een dergelijke auto moet wel concessies doen op technisch gebied. Zowel motor als automaat zijn niet echt modern en dat uit zich in geluidsniveau, verbruik en soms niet helemaal fijne schakelmomenten. Op comfortgebied - belangrijk in deze klasse - evenaart hij de klassestandaard, maar dat mag ook wel met een prijs die nauwelijks onder die van een Audi A6 ligt. Concluderend zijn de meetbare eigenschappen niet meer dan gemiddeld, maar tel daar het merkimago en de visuele impact bij op en je komt toch op een heel interessant - en vooral onderscheidend - alternatief uit.
Fotografie: Martijn Koevoets
- Fraai en bijzonder ex- en interieur
- Neutraal weggedrag
- Vlotte diesel
- Verfijning aandrijflijn
- Hoofdruimte achterin
- De concurrentie
