Hyundai Santa Fe 2.2 CRDi VGT 2WD StyleVersion
Intro
De Santa Fé werd zo'n 6 jaar geleden geïntroduceerd en was een opvallend verschijning in het Nederlandse verkeer. Met het golvende lijnenspel in de carrosserie pastte hij perfect bij de stijl van het 'oude Hyundai', een stijl die niet heel breed gewaardeerd werd in Europa. Inmiddels is Hyundai toch wat meer op de Europese toer met leuk ogende kleine autootjes en stijlvol ogende, grote sedans. Ook de Santa Fé is nu in een totaal nieuwe gedaante op de markt gezet. Hij moet er voor zorgen dat Hyundai nog meer voet aan de grond krijgt in Europa. Gaat deze Santa Fé daarvoor zorgen?
Het interieur
De eerste blik die ik binnenwerp in de auto wekt enige verbazing op. In positieve zin dan: wát een verbetering in uitstraling vergeleken met eerdere Hyundais. Er zijn voornamelijk 2 kleuren kunststof gebruikt. Een beige tint gecombineerd met een zwarte. Het heeft door een lichte structuur een goede kwalitatieve uitstraling, al is het materiaal nog enigzins hard, maar ach... het gaat toch voornamelijk om hoe het eruit ziet. Naast deze grote vlakken is er enige afwisseling gecreëerd door met een metaalkleurig middenconsole en een 'hout-achtige' sierstrip over de volle breedte. De middenconsole ziet er strak en overzichtelijk uit, met onder andere gescheiden climate controle, en voegt echt wat toe aan het interieur, maar dat houtstripje hadden ze er beter uit kunnen laten, want het is zo overduidelijk dat dit kunststof is, dat het weer lelijk wordt.
Het met leer beklede stuurwiel is groot en ligt erg lekker in de hand. Het enige wat ik eraan miste was de bediening voor de audio. Nu is het wel mogelijk om dit te krijgen op de Santa Fé in combinatie met een multimediasysteem en qua looks is dat in ieder geval een aanraden, want dat oogt direct weer wat meer als één geheel in de middenconsole dan zo'n losse radio/cd-speler. De klokken zijn goed af te lezen en verder onthouden van enige opschmuk. Een maffe, maar geinige gadget in de auto is het kompas in de binnenspiegel. Ik heb er even over gedaan om erachter te komen wat het digitale lettertje betekende, maar uiteindelijk viel mij op dat met N, E, S en W (of combinaties van 2) de richtingen werden aangegeven in welke ik reed.
En dan de stoelen. Ik heb zelden in een auto het gevoel gehad in een luxe fauteuil te zitten, maar hier had je dat toch echt. Een zachte comfortabele zit in een royaal met leer beklede stoel doet niet onder voor menig luxe zitkamerstoel. De lekkere zit wordt nog eens versterkt doordat de stoel op vele posities elektrisch is te verstellen. Er is gebruik gemaakt van crèmekleurig leer, afgezet met een bordeauxrode bies. Ook de achterbank is voorzien van hetzelfde leer en opvallend genoeg is de bank ook in 2 delen te verstellen. Dit keer niet elektrisch, maar toch is de rugleuning goed en precies te verstellen. De zitpositie is ruim, zoals je dat mag verwachten in een auto van dit formaat. Eventueel is nog een derde zitrij toe te voegen, al was de testauto daar niet van voorzien. Voordeel van de missende derde zitrij is natuurlijk de enorme bagageruimte, die maar liefst 969 liter bemeet. Waar nodig is dit zelfs nog uit te breiden tot 2213 liter door de bank plat te leggen.
Het exterieur
Zoals gezegd is de auto behoorlijk op de Europese eisen aangepast en dat is ook van buiten te zien. De wat ongestructureerde lijnen van de vorige Santa Fé hebben plaats gemaakt voor een vrij strak koetswerk. Al komen toch ook wel weer wat bekende bollingen terug, ze zijn nu veel meer met elkaar in balans en geven de auto in zijn geheel een stoer en krachtig voorkomen. Vanuit de prominent aanwezige grille ontspringen de lijnen die vorm geven aan de auto. Ook de gretig ogende koplampen passen in dit lijnenspel.
Doordat de onderkant van de zijruiten naar achteren toe wat oploopt en de daklijn langzaam afloopt wordt voorkomen dat het er allemaal wat te plomp uit komt te zien. De brekende elementen als zijknipperlichten en deurgrepen zijn met respectievelijk het witte glas en de metaalkleur ingetogen en zorgen ervoor dat de auto meer het in Europa gewenste karakter krijgt. Verder beschikt deze Santa Fé nog over getinte achterste zijruiten.
Aan de achterkant is te zien dat de achterlichten in dezelfde stijl zijn ontworpen als de koplampen. Samen met het 3e remlicht en de lichten in de bumper zorgt dit voor de rode accenten achterop. Ik was trouwens enigzins verbaasd door het scharnieren van de achterklep. Niet zozeer dat er rare dingen aan de hand zijn, maar de handgreep deed mij vermoeden dat de klep aan de zijkant zou scharnieren. Toch scharniert deze klep gewoon bovenaan de auto. De genoemde handgreep zorgt er trouwens wel voor dat de nummerplaat niet in het midden van de auto zit. Het is een klein detail, maar wel zoiets waardoor je bij de eerste blik altijd raar tegen de achterkant aankijkt, zeker omdat de uitsparing in de achterklep in zijn geheel wel in het midden van de klep zit.
Het stoere karakter van de auto wordt aan de achterkant nog weer eens onderstreept door de dakspoiler en de opvallend aanwezige uitlaten aan beide kanten.
Het rijden
De testauto heeft een 2.2 liter dieselmotor in het vooronder liggen en is voorzien van een automatische versnellingsbak. Om de auto eerst rustig warm te rijden, maak in het begin niet al te veel snelheid en het valt op dat de automaat toch gretig doorschakelt om zo het toerental laag te houden. Het geeft in het begin een wat trage indruk, want het motorgeluid is ook al niet zo hard en dan ook nog een lage brom vanwege het lage toerental. Toch is dit maar schijn, want als de motor eenmaal warm is gedraaid blijkt de automaat toch goed te kunnen versnellen. Wanneer het gas goed weggedrukt wordt, merk je de automaat even rommelen met de versnellingen, maar wanneer vervolgens de lagere versnelling is gekozen versnelt de auto goed. Natuurlijk is een automaat niet zo snel als een handbak, maar toch is het jammer dat het net even wat te lang duur voordat hij doorheeft dat hij terug moet schakelen om flink te versnellen. Maar goed, deze laatste opmerking moet niet de boventoon gaan voeren, want al met al is het een prettige automaat die vlot doorschakelt om vooral rustig te kunnen cruisen. Natuurlijk verwacht je bij een diesel van dit formaat een stevige trekkracht en dat merk je ook. Helaas is de auto niet getest met een zware aanhanger, maar je voelt aan alles dat hij daar zeer geschikt voor is.
Het comfortabele wat het interieur en de automaat brengen wordt ietwat overtrokken in de besturing. Deze is mijns inziens wat te slap. Bij een dusdanig grote auto moet je nog wel het gevoel hebben dat je 1700 kg de bocht om moet helpen en dat is totaal niet het geval. Een tikkeltje strakker had denk ik het comfort niet in de weg gestaan, maar had wel voor een wat betere besturing kunnen zorgen.
Slot
Hyundai wil met deze nieuwe auto weer meer voet aan de grond krijgen in Europa. Of ze dat gaat lukken kan alleen de toekomst uitwijzen, maar een feit is dat deze auto zeker meer Europees is geworden. Met name de kwaliteit van interieur is 10 stappen vooruit gegaan. Ook de rijeigenschappen zijn goed te noemen. Zeker met de automaat is de Santa Fé wel erg op comfort gericht, maar dat is denk nog niet eens zo'n slechte keuze. Als je met je auto de blubber in wil koop je geen Santa Fé, daarvoor is hij al te ver van 'de terreinauto zonder concessies' af komen te staan. Deze Santa Fé is uitermate geschikt voor mensen die regelmatig met een zware trailer rijden, zoals paard- of booteigenaren. Maar ook de beroepsmatige kilometervreter zou deze auto nog wel eens interessant kunnen gaan vinden, wanneer deze er wat avontuurlijker bij wil zitten dan in de gemiddelde lease-station.
Met zijn kleine 40.000 euro is deze Santa Fé wel wat duurder dan een vergelijkbare vorige Santa Fé, maar toch is hij nog steeds erg aantrekkelijk geprijsd, zeker vergeleken met zijn concurrentie. Er is zelfs al een Santa Fé voor 31.795.
- Kwaliteitsniveau interieur
- Comfort
- Prettige automaat
- Ontbreken geintegreerd audiosysteem met stuurbediening
- Vertraging automaat bij plotselinge versnelling
- Ietwat slappe besturing
