De Honda Civic is inmiddels al weer heel wat jaartjes op de markt. Reeds in 1973 stond de eerst Civic op zijn bandjes en in de tussentijd is de auto natuurlijk behoorlijk geëvolueerd. Van een klein autootje in de jaren 70, tot een sportieve hatchback en de jaren 80 en 90. Inmiddels is het model weer verder ontwikkeld. En hoe...
De huidige Civic heeft het sportieve overgenomen van zijn voorgangers, maar is verder toch behoorlijk met de tijd meegegaan. Of is misschien zelfs zijn tijd vooruit gegaan. We zullen de Civic eens van dichterbij gaan bekijken.
Wanneer we in de auto plaatsnemen valt direct op dat deze auto anders is dan alle concurrenten. Het dashboard is zeer opvallend te noemen met een futuristisch voorkomen. Direct achter het stuur bevindt zich een stuk gebogen 'glas' waarachter de toerenteller en verschillende indicatoren oplichten als de auto op contact staat. Een stukje hoger en verder naar achteren bevindt zich de digitale snelheidsmeter waar in duidelijk leesbare, witte letters de snelheid is af te lezen. Rechts daarvan, midden bovenop het dashboard, is weer een groot navigatiescherm te vinden. De vele lichtgevende schermpjes geven het dashboard, zeker tijdens het rijden, een spacy uitstraling.
Het dashboard is verder voorzien van grote knoppen voor verschillende functies als airco, radio en navigatie. De bediening is niet allemaal zo vanzelfsprekend als bij de meeste auto's, maar desondanks ben je er toch snel achter hoe een en ander werkt. Ook op het fraai vormgegeven stuur zitten een hele kudde knopjes. Ik vraag me wel af dat niet een beetje overdone is. Normaal gesproken zijn dit soort knopjes bedoeld om bediening makkelijker te maken, maar nu moet je toch eerst even goed kijken welke knop je nu nodig hebt en dan wordt toch juist het tegenovergestelde bereikt van gemak.
Het bovenste deel van het dashboard is zwart van kleur en onder is gekozen voor een zandkleurig kunststof. Middenonder loopt het dashboard uit in een relatief brede middenconsole die doorloopt tot tussen de 2 voorstoelen. Het geheel van zwarte en zandkleurige delen met hier en daar een zilverkleuring accent geven het interieur een chique uitstraling.
De stoelen zijn van eenzelfde kleur als de onderkant van het dashboard. Ze zijn vrij hard maar geven toch ook zijdelings goede steun waardoor je toch aangenaam kunt zitten. Ook op de portieren is dezelfde stof verwerkt als op de stoelen en achterbank. Op de achterbank is het ook aangenaam zitten. Hoofd en benen hebben voldoende ruimte om comfortabel te kunnen zitten. Sowieso geeft het interieur al een ruime indruk door het panoramische dak. Ook de kofferbak is met zijn 485 liter ruim te noemen in vergelijking met zijn concurrenten.
Ook met de buitenkant heeft Honda niet op safe gespeeld en heeft ervoor gekozen om gewaagde details gewoon op het productiemodel te laten zitten. De vorm van de lampen en 'grille' doet denken aan de grote broer Accord. Maar toch is het weer heel anders en wel met name doordat het glas van de koplampen over de hele voorkant doorloopt.
Ook aan de achterkant voeren glazen delen de boventoon. De ietwat uitstekende achterlichten flankeren ook hier een grote glazen strook, dit keer wel voorzien van een rode achtergrond. De spoiler aan de achterkant is er zelfs een die vanuit de achterruit lijkt te komen.
Als de auto van opzij bekeken wordt, is te zien dat Honda goed naar de aerodynamica van de Civic gekeken heeft. Het is haast de ideale druppelvorm om zo min mogelijk last te hebben van de lucht. De spitse snuit loopt uit tot het hoogste punt ter hoogte van de bestuurder om daarna weer langzaam terug te lopen in de minder steil lopende achterkant.
De vele details maken de Civic ook weer tot een eigenzinnige auto. Ik noem de vele driehoeksvormpjes in bijvoorbeeld de mistlichten, de knipperlichten in de spiegels en zelfs de uitlaten aan beide kanten. Ook de, in mijn ogen wat lompe, portiergrepen zijn apart vormgegeven. Sportieve kenmerken als honingraatkunststof, lichtmetalen velgen, achterspoiler en dubbele uitlaten geven aan dat er niet te licht over deze Civic gedacht mag worden.
Voordat deze auto zich laat rijden, zal ook bij deze auto eerst de startknop bediend moeten worden. Het vreemde is echter wel dat er wel een klassieke contactsleutel bij de auto zit. Deze moet ook eerst in het contactslot gestoken worden en een slagje gedraaid, voordat de startknop zijn werk wil doen. Mijns inziens is dit nu een beetje dubbelop. Het voordeel van een startknop is toch juist dat je de sleutel niet meer in het slot zou hoeven steken.
Maar goed, de werking spreekt verder wel voor zich en we laten de auto eerst eens op wat kleine weggetjes warmdraaien. Hier blijkt direct al wel dat de auto wel meer wil dan alleen warmdraaien. De motor geeft een gretige indruk en wanneer de mogelijkheid daar is laat hij ook merken die gretigheid om te kunnen zetten in acceleratie. In notime zit je op de gewenste snelheid en zodoende wordt een oprit naar een snelweg vanuit stilstand echt een feest. Mede ook door korte pook die zich heerlijk laat bedienen. Met korte klappen schakel je eenvoudig op naar een hogere versnelling.
Ook in het betere bochtenwerk blijkt dat de Civic daar prima mee om kan gaan. Er is vanaf de bestuurderspositie een goede communicatie met de voorwielen en ook bij wat hogere snelheden blijft de wagen netjes in het spoor dat de bestuurder aangeeft. De afstelling is zoals het hoort met deze vermogens lekker stug.
Een opvallend punt bij het rijden was toch wel het motorgeluid. Als je even flink doortrok hoorde je toch zeker de gretige grom uit het vooronder komen, maar bij een normale rijstijl was de motor opvallend stil. En dat is toch knap dat Honda dat geluid blijkbaar naar de situatie kan doseren.
Honda heeft met de Civic een bijzondere auto gemaakt die het straatbeeld weer wat mooier kan maken. Een nadeel kan zijn dat de auto misschien té bijzonder is om een breed publiek aan te spreken, maar dat zal de toekomst uitwijzen.
Feit is in ieder geval dat de Civic een heerlijk rijgedrag heeft over de hele linie. De power, het schakelen en het sturen sluiten goed op elkaar en maken waar wat het sportieve uiterlijk beloofd.
De prijs van deze executive is ook alleszins redelijk. Voor een dikke 28.000 euro heb je een auto vol met de nieuwste technische hoogstandjes een pittige motor en opvallend veel ruimte in verhouding met zijn sportieve voorkomen. De prijs zal hem in zijn weg naar succes in ieder geval niet in de weg staan.