We zien de Cadillac BLS in ons land niet zo vaak rijden. Vorig jaar testten wij de BLS al in de sedan-versie en sindsdien hebben we opvallend weinig BLS’en kunnen spotten. Vorig jaar vroegen wij ons af waar zijn lage verkoopaantallen aan konden liggen en daarop konden wij eigenlijk geen antwoord geven. Het enige dat zijn succes eigenlijk in de weg zou kunnen staan is zijn overeenkomstigheid met de Saab 9-3, waarop hij gebaseerd is. Desalniettemin is Cadillac erin geslaagd de BLS een eigen identiteit en gezicht te geven.
Wellicht dat de nieuwe aanvullingen op het programma de BLS zijn verdiende verkoopsucces mag geven. Onlangs heeft GM namelijk een Wagon-variant en een krachtige twinturbo viercilinder dieselmotor aan het gamma toegevoegd. De Wagon-variant lijkt een stap in de goede richting, want in deze klasse zijn een Avant en een Touring de meest geliefde carrosserievarianten. Wij testen deze ‘pakezel’ met de nieuwe dieselmotor voorzien van een automatische zesversnellingsbak.
Het is duidelijk dat de BLS Wagon een auto is voor individualisten. Het uiterlijk van de Wagon is bijzonder. De herkenbare Cadillac-grille zorgt voor een familiegezicht en dat is nu niet bepaald een ingetogen gezicht. De auto kenmerkt zich – net als alle andere Cadillacs – door een vierkant en scherp gelijnd uiterlijk. De hoeks gevormde koplampen, de enorme grille en de scherpe vouw die over het midden van de voorzijde loopt zorgt ervoor dat de auto een behoorlijk imposante verschijning in de binnenspiegel van je voorligger is. Loop je vervolgens verder langs de auto om het design goed in je op te nemen en te analyseren, dan moet je vooral aan de zijkant toegeven dat het karakter van de voorzijde mist. Vooral het feit dat de daklijn en de raamlijn niet evenwijdig lopen illustreert de verwantschap met de Saab 9-3 Sport Estate. Het is ook van de zijkant nog wel een mooie stationcar, maar pas aan de achterzijde komt er weer karakter in.
De twee uitlaten laten er geen twijfel over bestaan: hier staat een flink gemotoriseerde auto! Driekwart van achteren of driekwart van voren is gewoon de mooiste hoek om de auto te bekijken. De achterlichten staan rechtop en dat zorgt voor een cleane achterklep die vooral opvalt vanwege het forse Cadillac-beeldmerk dat halverwege in de in V-vorm staande achterruit zit. Tevens karakteristiek voor een Cadillac is het over de breedte van de achterzijde geplaatste derde remlicht. De mooie velgen die deze testauto had completeren het beeld en onderstrepen de gedachte dat de BLS Wagon een goed gelijnde stationcar is. Eigenlijk is de Wagon vanwege zijn balans in het ontwerp de sedan zelfs de baas.
Het mooiste aspect van het interieur is het infotainment-systeem. Dit werkt heel erg goed en laat zich eenvoudig via een touchscreen bedienen. Het geluid dat uit het optionele Bose-systeem komt is erg helder en dat mag ook wel in een auto die in de premium-klasse van de BMW 3 Serie en Mercedes-Benz C-Klasse mee moet vechten.
Daarmee is het echter qua premiumgevoel eigenlijk wel gezegd in het BLS-interieur. De afwerking van het interieur is feitelijk prima, maar de gebruikte materialen zijn bij de meeste concurrenten beter. Het zijn absoluut geen inferieure materialen, maar het maakt de laatste stap naar premium eigenlijk niet. Tekenend is de keuzehendel van de automaat, die bij het bedienen duidelijk laat merken van een harder soort plastic te zijn gemaakt en dat met weinig subtiele geluiden gepaard laat gaan. Een gemiste kans is nog steeds om een aantal onderdelen linea recta over te nemen uit de Saab 9-3. Het stuur is – buiten het logo – hetzelfde en ook de deurpanelen lijken gewoon uit de Saab-schappen te komen. Hierdoor mist de BLS in het interieur toch een beetje identiteit. Het is weliswaar sfeervoller en straalt meer luxe uit dan in de technocratische 9-3, maar toch niet voldoende om als premium aan te voelen. Want premium is niet te rationaliseren: premium is een gevoelsmatig principe.
De geboden ruimte in de BLS is wel prima voor elkaar. Voorin zit je lekker ruim op goed verstelbare stoelen, die helaas niet erg veel steun geven. Ook achterin zit je in de BLS Wagon gewoon goed en dat is toch een verbetering ten opzichte van de sedan. De hoofdruimte is door het hogere dak bij de Wagon wel voldoende en dat is bij de sedan wel anders. Het extra blik bij stationcars die premium zijn, zorgt doorgaans niet voor een enorme toename aan bagageruimte, maar vooral voor een extra portie lifestyle. Bij de BLS is het niet anders. De bagageruimte bedraagt 419 liter en dat is minder dan bij bijvoorbeeld een BMW 3 Serie Touring. Duidelijk een stationcar voor de show en niet voor de stouw.
Een auto die als premium wil worden gekarakteriseerd moet onderscheidend rijden. De BMW is traditioneel sportief en de Mercedes-Benz is vooral comfortabel. De BLS past in die laatste categorie. De auto voelt zich erg lekker tijdens langere ritten en vooral het rustige interieur valt dan op. Het is sfeervol verlicht en laat weinig geluid van buitenaf binnen. Daarom is het ook irriterend dat de motor tijdens accelereren een vervelende en vrij luide dieselbrom laat horen. Op constante snelheid hoor je echter zeer weinig en dat is indrukwekkend.
De motorisering van de BLS is imposant te noemen met zijn twinturbo dieselmotor. Die mobiliseert 180 pk en normaliter 400 Nm. De automatische transmissie snoept daar echter 30 Nm hiervan af. De kille waarden van 9.8 seconden naar de 100 en de topsnelheid van 210 kilometer per uur zijn niet bepaald wereldschokkend, maar het is vooral het gemak waarmee tussensprints worden afgelegd. Van een turbogat is geen enkele sprake en soms gaat het dusdanig tekeer met de natuurkrachten dat de voorwielen het niet helemaal aankunnen. Een dergelijk fantastische motor wordt door Duitsers omschreven als een “Sahnemotor” en dat is een vleiende opmerking aan de andere kant van de grens. Wel moet Cadillac nog eens goed kijken naar de automatische transmissie. Deze kent zes trappen maar schakelt niet echt vloeiend over en laat de motor soms te veel toeren maken tijdens rustig versnellen. Een dergelijke diesel kan prima bij ongeveer 1800 toeren overschakelen en subjectief zou je willen dat de automaat eerder opschakelt dan bij de 2300 toeren waar hij het nu ongeveer doet. Dit doet ook het forse verbruik weinig goeds. De testauto verbruikte gemiddeld 1:12.9 en dat is best fors. Zeker als je dan bekijkt dat er 55 liter in de tank gaat. Dan is de actieradius voor een diesel niet erg groot en dat is toch wel jammer voor zo’n auto. Een handbak lijkt zowel voor het rijplezier als voor het verbruik een aanrader.
Comfort is wat de BLS kenmerkt en aan de andere kant kun je prima sportief rijden met de BLS. Hij heeft wat dat betreft het juiste van de Saab 9-3 meegekregen. De BLS ligt erg goed op de weg, zoals mensen dat plachten te zeggen en dan weet iedereen ook wat bedoeld wordt. Lekker strak op rotondes en een scherp en helder stuurgevoel is gewoon wel lekker. Het is geen BMW, maar die is dan weer niet zo comfortabel. De BLS blijft tijdens snel genomen bochten lang neutraal. Dan moet je wel oppassen dat je niet teveel gas bijgeeft om de auto de bocht door te trekken, want dan krijgen de voorwielen teveel kracht te verduren.
Is het premium? Die vraag is lastig. De BLS is een auto die niet iedereen koopt. Het is een auto voor individualisten. De slag om Duitsland wordt niet gewonnen door de BLS, maar het is wel een harde strijd. De BLS biedt een hoop uitstraling en exclusiviteit voor een concurrerende prijs. Vooral het uiterlijk van de BLS moet het aankoopmotief vormen. En ere wie ere toekomt: het is een plaatje van een auto! Jammer dat het interieur niet helemaal kan meedoen met de buitenzijde van de auto. Het is zeker geen minderwaardig dashboard. Sterker: het is sfeervol en luxueus, maar het mist de ‘look and feel’ van een premiumauto.
De motor is een heerlijkheid, die helaas bij accelereren iets te veel herrie maakt en die bijgestaan wordt door een automaat die niet state-of-the-art is. De motor pakt geweldig op en zorgt voor explosieve tussensprints maar koppelt dit wel aan een flink verbruik. Het onderstel van de BLS kan prima meedoen in de premium-klasse. Hij is heel comfortabel en op afroep ook heerlijk strak. Toonaangevend is het niet, maar het is wel heel erg goed.
Premium? Net niet. Het interieur mist de ‘X-factor’ en de hele auto voelt net iets te weinig aan als een topproduct. De auto blinkt eigenlijk nergens specifiek in uit, maar kost dan ook een stuk minder dan de beoogde concurrentie. Wat dat betreft heeft Cadillac een prima aanbod waarmee je in elk geval een luxueus uitziende auto voor de deur hebt staan.