Pasadena, Oxford, Orlando, Atlanta, Milestone, Rolling stones, Pink Floyd, Country en Optive. Zomaar een kleine greep uit de lange lijst van de actiemodellen die Volkswagen op de weg heeft gebracht. Auto's die een aantal extra accessoires meekregen, als er iets meer betaald werd. Het is vooral een goede manier om variëteit in de prijslijst te creëren en ook om de kopers het gevoel te geven dat ze een goede deal hebben gesloten.
Van de Golf II was er begin jaren '90 de roemruchte en uiterst zeldzame Country-uitvoering, maar dat was niet zomaar een uitrustingspakketje. Die Golf stond hoog op zijn pootjes en had 4-wielaandrijving om daadwerkelijk het ruigere terrein in te kunnen. De nieuwe CrossGolf lijkt op het eerste oog hier op voort te willen borduren of is het toch heel wat anders?
Begin 2005 lanceerde Volkswagen de Golf Plus, als ruimer en hoger alternatief voor de normale Golf. Bij de vijfpersoons MPV had men het designtechnisch over een compleet andere boeg gegooid. Het veel hogere silhouet, de andere voor- en achterlichten en het alternatieve dashboard zorgden ervoor dat de auto maar moeilijk als Golf herkenbaar was. Eigenlijk werd er een totaal andere auto geïntroduceerd die toevallig het onderstel met de Golf deelde. Het model bleek ook een redelijk succes te hebben met een totaal van 8703 verkochte eenheden in 2005 en 2006. Het prijsverschil tussen de basis Golf Plus (1.4 16V Trendline) ligt maar € 855, - hoger dan de instap Golf met dezelfde motor en uitrusting. Het prijsverschil met de nieuwe CrossGolf is iets groter; startend met de 1.6 motor in de prijs vastgesteld op € 29.600, -. De meerprijs voor de nieuweling ten opzichte van de gelijkgemotoriseerde Plus is een onbescheiden € 6.485, -.
Het CrossGolf pakket is vooral uiterlijk vertoon. De direct zichtbare toevoegingen zijn de spatbord verbreders, de stootlijsten, de 17 inch velgen, de dakreling in chroom en natuurlijk het verhoogde onderstel dat twee centimeter hoger staat. Zoals de testauto er nu bij staat, dus in deze kleur en met dit interieur, oogt mooi als één geheel. Alle kleuren zijn op elkaar afgesteld en er zijn geen vloekende kleuren. En hoewel ik normaliter geen liefhebber ben van dit soort lichte kleuren, kan deze combinatie mijn waardering wel wegdragen. Het enige dat het beeld een beetje verstoord is de styling van de velgen. Het had mooier gestaan als het design strakker had geweest.
Het kleurenpallet voor deze auto is erg beperkt en bevat slechts vijf keuzemogelijkheden; zwart (unilak), ice zilver, reflex zilver, united grey (metallic) en bleu-graphit (parel effect). Jammergenoeg zijn de kleuren red spice of magmaorange, die wel voor de CrossTouran en CrossPolo te bestellen zijn, niet beschikbaar voor de Golf versie. Het lijkt erop dat Volkswagen er voor gekozen heeft, dat de CrossGolf vooral stijlvol moet zijn in plaats van speels. Wil je per se toch die kleuren, dan staat de CrossTouran met dezelfde motor en dezelfde toegevoegde opties voor nagenoeg dezelfde prijs op je te wachten in de showroom.
Het interieur ziet er goed uit, voelt kwalitatief hoogstaand aan en heeft de juiste kleuren, maar het is niet flitsend. Daarbij komt dat je eigenlijk in je keuze voor de interieurkleuren wordt beperkt als je eenmaal de lakkleur hebt gekozen. Niet omdat Volkswagen je die keuze niet geeft, maar omdat bij deze auto alles op elkaar is afgestemd. Bij de donkere kleuren staat de lichte (stoffen) bekleding van de testauto niet. Je komt dan al gauw uit het antraciet leder, waarvoor een meerprijs van € 1.800, - mag betaald worden.
De stoelen zijn dezelfde als degene die in andere Volkswagen te vinden zijn en het is dan ook onnodig om te zeggen dat ze goed zitten en ruim voldoende steun bieden. Als je voor het eerst in de auto bent gestapt, dan ben je wel even bezig voordat je de ideale zitpositie hebt gevonden. Het dashboard is, op enkele accentdelen na, identiek aan dat van de normale Golf Plus. Volkswagen rijders die nog nooit eerder in deze auto hebben gezeten, zullen het direct als VW herkennen, ook als alle logo’s worden afgeplakt. Door de lichte kleuren op de stoelen en de lichtblauwe accenten heeft het interieur een lichte uitstraling. 's Nachts wordt deze dit overgenomen door het blauwe schijnsel van het instrumentarium. Tegelijk is er een licht rode gloed aanwezig van de verschillende bedieningsknoppen. En om je niet te laten vergeten, dat je in deze bijzondere uitvoering zit, heeft het Duitse merk het ‘Cross’ logo op de knop van de versnellingspook geplakt. Dit onderdeel is overigens iets te rond vormgegeven, waardoor het niet echt lekker in de hand ligt. De beenruimte op de achterbank is variabel. Het meubilair is namelijk in de lengterichting verschuifbaar om de te voldoen aan de ruimte vraag. De kofferruimte is net zo flexibel met een inhoud tussen de 395 en 1450 liter. In de normale opstelling oogt deze bagageruimte erg ondiep, vanwege het feit dat er een dubbele bodem aanwezig is. Door deze omhoog te zetten, ontstaat er een diepere laadvloer en kunnen er een iets hogere lading mee. Tegen de voorstoelen zijn klaptafeltjes gemonteerd, zodat de kinderen een plekje hebben om hun Nintendo neer te leggen.
De bediening van het RNS 300 navigatiesysteem is redelijk instinctief. Zodra je het systeem een beetje hebt leren kennen, kun je het bijna blind bedienen. Een van de functies die gewenning vraagt, is de volumeknop. Want die regelt het volume voor de radio en voor de navigatiestem. Echter om de stem sterker te laten klinken, moet je wachten tot deze ook daadwerkelijk te horen is, anders zal alleen de radio luider klinken.
Het acceleratievermogen van een tweeliter en het brandstof verbruik van een veertienhonderd, zo kun je deze motor het snelst samenvatten. Nu is dat laatste niet geheel toevallig, het is dan ook het cilinderinhoud van de krachtbron die vooronder is gemonteerd. Je bent maar 0,1 seconde langzamer bij 100km/h dan de tweeliter FSI met 10 pk meer. Het gemiddelde verbruik ligt volgens fabrieksopgave op 7,3 l/100 km (1 op 13,6), een waarde die ruim een liter lager ligt dan die van de 2.0 FSI. Tijdens de testperiode kwam het gemiddelde verbruik op 8,6 liter per 100 kilometer oftewel 1 op 11,5. Deze waarden werden bereikt onder verschillende omstandigheden, met uiteenlopende (binnen de wet toegestane) snelheden en meestal met de airco ingeschakeld.
Het motorblok reageert vrij heftig op het intrappen of laten opkomen van het koppelingspedaal. Er is telkens een lichte schok voelbaar. Je moet heel erg je best doen om er geen schokkende ervaring van te maken. Bij een eerder rijtest met de Golf GT met de 170 pk sterke 1.4, was deze zenuw trek ook aanwezig. Deze motor heeft gewoon zoveel zin om buiten te spelen, dat hij zich maar moeilijk laat bedwingen. Ondertussen is het motorgeluid constant aanwezig, niet op een irritante manier, maar zeker ook niet sportieve manier. Het gebruik van de cruise control brengt wel wat rust in de auto, maar echt stil wordt het nooit. Het doorlopen van de versnellingsbak gaat, zoals dat hoort, soepel. De eerste versnelling is aan de korte kant, maar als je normaal rijd merk je daar weinig van. Inhalen, terwijl de zesde stap is ingeschakeld, gaat voldoende vlot maar voor snel inhalen is terugschakelen wel nodig. Wil je toch liever een luie rijstijl gebruiken, dan kan dat ook zonder problemen, zolang je in het juiste toerengebied zit, is er voldoende elasticiteit aanwezig
Je zou kunnen denken dat het verhoogde onderstel een nadelige invloed zou hebben op de wegligging. Maar niets is minder waar; het weggedrag is onverwacht strak en sportief rijgedrag wordt niet door de auto afgestraft. Zelfs op een snel genomen minirotonde blijft het overhellen beperkt. Oneffenheden in de weg worden ondertussen ook doorgegeven aan de inzittenden. Geheel toevallig kon ik enkele dagen voordat ik met deze auto de weg opging, enkele uren sturen met een Golf Plus. Voorzien van een TDI motor en een normaal onderstel, viel bij die auto vooral zijn comfort en rustig rijgedrag op. Toch moet je niet denken dat deze testrijder het sportieve rijgedrag van de CrossGolf niet waardeer, het was eerder onverwacht. Door mijn eerdere ervaring met de dieselende Plus verwachte ik een meer op comfort gerichte wegligging. Het is natuurlijk wel een groot voordeel dat het onderstel kan leveren, wat de motor belooft. En dat is wat de markt vraagt. En het is tegenwoordig voor een autofabrikant bijna verplicht om een stug c.q. sportief onderstel te leveren, anders wordt de auto veel minder gewaardeerd.
De basisprijs van de testauto is vastgesteld op € 31.700, -. Daaraan zijn toegevoegd: Ice silver metallic € 965.- Radio navigatiesysteem “RNS 300” inclusief 8 speaker € 1.815,-, Climatronic € 365,-, Middenarmsteun € 270,- Plaatsbesparend reservewiel € 80, -, Asbak & aansteker € 30, - tezamen met de rijklaar kosten en wettelijke verplichte kosten komt de totaalprijs op € 35.967,25.
Alle kritiek ten spijt, is het Volkswagen toch maar weer gelukt om een goed ogende, strak rijdende en met deze motor overtuigend snelle auto op de markt te zetten. Als je de auto besteld, zoals hij in deze test is samengesteld, dan kom je thuis met een mooie auto, waarmee je de buurman flink de ogen kan uitsteken. Het enige wat eigenlijk afbreuk doet aan het geheel is de toevoeging ‘Cross’ aan de typenaam. Deze aanvulling zegt namelijk niets over het pakket aan extra’s, die er is toegevoegd. Het feit dat de auto op een verhoogd onderstel staat betekent niet dat je er mee off-road kunt gaan, want dan hadden de Wolfsburgers, net als bij de Golf Country, deze auto moeten voorzien van hun 4-motion systeem. Daarnaast lijkt het me ook onwaarschijnlijk dat je met deze auto een crossbaan op gaat, om je met de crossmotoren te meten. Of... mag deze testrijder zich juist vereerd voelen met deze verwijzing naar zijn eigen naam?